شبکه زیر ساخت ملی یا National Information Infrustructure آمریکا حاصل قانون پردازش با کیفیت بالا است که در سال ۱۹۹۱ سناتور ال گور معاون بیل کلینتون رییس جمهوری وقت ایالات متحده پیشنهاد داد.
به گزارش خبرنگار بادیجی، شبکه در تعریفی بسیار ساده و کلی عبارت از گروه یا مجموعه به هم مرتبط شده‌ای از افراد یا اشیاء است که پیش از این با هم مرتبط نبوده‌اند.
تغییرات عمیق و گسترده‌ای که امروز در ابعاد خرد و کلان زندگی بشر به وجود آمده است، چندین دهه پیش در نظریاتی از جمله مدل ریاضی ارتباطات کلود شانون و مک لوهان ارایه و پیش‌بینی شده بود.
ظهور آنچه پس از مدتی «وب یک» نام گرفت و سپس پیدایش «وب دو» را در پی داشت و در آینده‌ای بسیار نزدیک به تحقق کامل وب معنایی خواهد انجامید به واسطه احساس نیاز بشر به داشتن حداکثر ارتباطات ضمن صرف حداقل زمان، انرژی و پول از یک سو و فراهم آمدن امکانات و زیرساخت‌ها ممکن شد.
به عنوان یک قاعده کلی، نخستین ارایه دهنده یک ایده چنانچه از نظر مالی، دانش و فناوری از شرایط خوبی برخوردار باشد به طور طبیعی می‌تواند آن را عملی کرده و از مزایایش بهره‌مند شود.
این یک حقیقت انکارناپذیر است که بسیاری از مفاهیم و نظریه‌های متحول کننده زندگی بشر در ۱۵۰ سال گذشته به ویژه پنج دهه اخیر مانند جهانی شدن، تار جهان گستر، وب دو و… یا در آمریکا ارایه شده یا دست کم آمریکایی‌ها با کمک ابزارهای قدرتمندی نظیر پول، بدان‌ها جامه عمل پوشانده‌اند.
کاربردی بودن ایده‌های یاد شده هنگامیکه با تکنیک‌های ناب تبلیغات و اقناع همراه شده و احساس واقعی یا کاذب نیاز را به وجود آوردند، برخی ابداعات را حتی در مدت بسیار کوتاهی آنچنان فراگیر می‌کنند که تصور «نبودن» آنها «فاجعه» به شمار می‌آید.
اینترنت به عنوان شبکه شبکه‌های رایانه‌ای یکی از نمونه‌هاست. جهانی شدن شبکه ملی علوم آمریکا در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی سرآغاز موفق این راه بود.
امروزه کمتر کسی می‌تواند باور داشته باشد که دنیای بدون موتور جستجوی گوگل ممکن یا مطلوب است. تغییراتی که این پدیده هزاره سومی در زندگی بشر ایجاد کرده است برخی چنان عمیق و مثبت‌اند که به سختی می‌توان آن را نادیده گرفت.
کسب‌وکارهای کوچک درست همانند شرکت‌های بزرگ چند ملیتی توانسته‌اند به بهترین شکل ممکن از آن استفاده تجاری کنند. دسترسی به منبع بزرگ اطلاعات علمی، مزیت بزرگ دیگری است که دانشگاهیان و اهل تحقیق جهان را راضی کرده است.
اما چرا با وجود چنین مزایای بی‌نظیری که بشر تاکنون از آن بی‌بهره بوده است هر روز بر تعداد کشورهایی که از لزوم ایجاد اینترنت ملی سخن می‌گویند افزوده می‌شود؟
برای پاسخ دادن به این پرسش لازم است تا ابتدا نگاهی هر چند کلی و کوتاه به ماهیت و ساختار اینترنت بیندازیم و به این سوال نیز پاسخ دهیم که این ابزار شگفت‌آور بشر چرا و چگونه به وجود آمد.
به یاد بیاوریم که این واژه بسیار پر کاربرد، کوتاه شده عبارت Interconnected Network یا شبکه به هم پیوسته است که نخستین مراحل شکل‌گیری آن در دهه ۶۰ میلادی در ایالات متحده به این دلیل کلید خورد که دولت آمریکا می‌خواست از کورس رقابت با دولت شوروی سابق عقب نیفتد زیرا آن روزها رهبر بلوک شرق جهان با ارسال موفقیت‌آمیز اسپوتنیک (نخستین ماهواره بشر) به فضا گام بلند تهدید کننده‌ای برداشته بود.
بنابراین دولت آمریکا بر آن شد تا با تاسیس سازمان پروژه های تحقیقاتی پیشرفته (آرپا) با هدف تمرکز بر توسعه فناوری‌های نوظهور و راه‌اندازی آرپانت که نخستین شبکه سوئیچینگ بسته‌ای اطلاعات بود، از برتر بودن فناوری‌های نظامی خود نسبت به دشمنان از جمله مقاوم بودن شبکه مخابراتی و ارتباطی اطمینان حاصل کند.
پشتوانه‌های نظری آرپانت تئوریهای «بلوک پیام» پل باران مهندس لهستانی تبار آمریکایی و«شبکه بسته‌ای» لئونارد کلینراک بود.
موفقیت اولیه این شبکه ورود بنیاد ملی علوم آمریکا به این عرصه را در دهه ۸۰ به همراه داشت به طوریکه دانشمندان و پژوهشگران، آن را راهی مناسب برای بهره‌گیری از داده‌های مشترک دانستند و در نتیجه شبکه ملی علوم به طور قابل ملاحظه‌ای توسعه یافت. در سال‌های پایانی این دهه مفهومی تحت عنوان «ارایه دهندگان خدمات اینترنت» ظهور یافت و تقریبا در همین زمان، تحقیقات تیم برنرزلی دانشمند رایانه در سازمان پژوهش‌های هسته‌ای اروپا به ظهور «تار جهان گستر» انجامید و در اندک زمانی پس از آن یعنی تنها چند سال پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و متعاقب آن برچیده شدن صف‌بندی شرق، چنان فراگیر شده بود که تحول عمیق غیر قابل بازگشتی را در ابعاد گوناگون اقتصادی، بازرگانی، فرهنگی، علمی و پژوهشی رقم زد به گونه‌ای که تنها در حدود یک دهه بعد منجر به ظهور وب دو شد.
میزان اسقبال از این فناوری ارتباطی اکنون به حدی است که چنانکه پیش‌تر هم اشاره شد، تصور دنیای بدون اینترنت اکنون نه تنها غیر ممکن شده و وقوع آن یک “فاجعه” تلقی می‌شود بلکه ناظران تحقق وب سه یا همان اینترنت اشیاء چندان دور نمی‌دانند.
اثرات و کاربردهای اینترنت
بزرگترین دلیل فراگیر شدن گسترده این شبکه عظیم، فراهم آمدن امکان برخورداری از یک منبع مشترک تقریبا رایگان و بی‌انتها از «اطلاعات» است. سهولت دریافت، انتقال و به اشتراک‌گذاری اطلاعات که باهدف انجام کاری مطلوب و دست یافتن به نتایج ملموس حاصل از آن صورت می‌پذیرد، آینده نزدیک را به گونه‌ای رقم خواهد زد که اشیا نیز در دنیای مجازی هویت یافته و این غول بزرگ نه تنها انسان‌ها بلکه اشیا را هم ببلعد و به این ترتیب، یکی شدن بشر و ابزارها بیش از پیش محقق شود.
اگر کشورها را به دو بخش حکومت و جامعه تقسیم کنیم اثرات اینترنت بر هر یک از این دو و عمده‌ترین کارهایی که با این ابزار می‌توان انجام داد عبارتند از:
دولت الکترونیک
دولت الکترونیک که منظور از آن برقراری و توسعه ارتباطات دولت-شهروندان، شهروندان-دولت، دولت-سازمان‌های دولتی، دولت- کارمندان دولت، و دولت- بدنه بازرگانی و اقتصادی کشور اعم از خصوصی و دولتی است.
دولت الکترونیک بهترین راه برای کاستن از هزینه‌ها و انجام امور به گونه‌ای موثرتر است. افزون بر این، الکترونیکی شدن دولت می‌تواند به افزایش مشارکت شهروندان در حکمرانی و تحقق بیشتر دموکراسی، حذف سفرهای درون شهری غیر ضروری و در نتیجه بهسازی مدیریت زمان در کشور و در نهایت کمک به حفظ بهینه محیط زیست منجر شود.
اقتصاد و بازرگانی
اینترنت به دلایل گوناگون توانسته است بازرگانی را در عرصه‌های خرد وکلان متحول کند. پایه‌های مهم و مفاهیم اولیه بازرگانی شامل عرضه، تقاضا، هزینه، اطلاعات، سود، وفاداری مشتری و… با کمک این ابزار مهم ارتباطی در سطوح محلی، ملی و بین‌المللی تغییرات عمده‌ای یافتند.
اینترنت چه در زمان وب یک و چه در یکه تازی وب دو به کمک بازرگانی آمد و بسیاری از امور را برای فعالان اقتصادی آسان ساخت. شرکت‌های بزرگ و کوچک تولیدی و خدماتی-چه دولتی و چه خصوصی- توانستند خود را بهتر و بیشتر و البته مستقیم‌تر در بازارهای داخلی و بین‌المللی عرضه کنند.
هزینه‌های مختلف از جمله تبلیغات و بازاریابی، عملا کاهش چشمگیری یافت. دسترسی به اطلاعات آسان‌تر شد و به علاوه حضور مبتنی بر برنامه و راهبردی بنگاه‌های اقتصادی در شبکه‌های اجتماعی درست، بزرگترین فرصت‌ها را برای شنیدن مشتریان، ایجاد و توسعه روابط دو سویه در زمان واقعی با آنان و در نهایت وفادارسازی آنان به دست داد.
جامعه و سیاست
به دلایلی چند جامعه و سیاست نیز به شدت تحت تاثیر اینترنت و به ویژه شبکه‌های اجتماعی نظیر فیس‌بوک، توییتر، یوتیوب و… قرار گرفته‌اند. اینترنت هم منافعی برای سیاست و جامعه به همراه داشته است و هم برای هردو مخرب بوده است.
این ابزار ارتباطی متحول کننده و به ویژه بخش مهم اخیر آن یعنی وب دو با ارایه تقریبا رایگان اطلاعات به مردم جهان و به علاوه شکستن انحصار و پایان دادن به یکه تازی رسانه‌های ستنی یک طرفه‌ای که عموما همواره در اختیار قدرت‌های سیاسی، اقتصادی در سراسر جهان بوده‌اند، مناسبات جامعه و دولت را دستخوش تغییراتی عمیق کرده است.
نقش منفی این ابزار ارتباطی بر سیاست را می‌توان در وقوع جنبش‌های خود جوش یا مهندسی شده (از سوی کشورهای متخاصم) اجتماعی خلاصه کرد.
این جنبش‌ها متکی بر وجود مولفه‌هایی هستند که یکی از آنها مجرای ارتباطی است. از حدود تنها ۱۰ سال پیش به این سو به واسطه ظهور و فراگیر شدن شبکه‌ها و رسانه‌های اجتماعی، تک تک شهروندان بدون محدودیت حضور در محدوده مرزهای جغرافیای کشورها بدون آن که یک دیگر را در دنیای واقعی بشناسند (و حتی بدون آن که هویت‌های واقعی داشته باشند) پیام‌هایی برای هم ارسال و از هم دریافت می‌کنند و از آن جا که در یک فضای مجازی «شبکه» شده‌اند، این پیام‌ها در صورت برخوردار بودن از قدرت تهییج کنندگی می‌توانند به سرعت منتشر شده و منجر به «اقدام» یعنی وقوع یک جنبش شوند.
برخی اپلیکیشن‌های تلفن همراه پایه، رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی به گونه‌ای هستند که امکان تحقیق درباره صحت اطلاعات یا اخبار دریافت شده وجود ندارد و همین می‌تواند تهییج شدگان را به سوی هدفی مشخص سوق داده و در نهایت، امنیت و آرامش یک کشور را با بحران روبرو کند.
درباره جنبه مثبت سیاسی اجتماعی اینترنت نیز می‌توان به لابی‌گری‌های اجتماعی که درباره وضع برخی قوانین نادرست که محیط زیست و جامعه را با تهدید مواجه می‌کند، اشاره کرد. گاهی قانون‌گذاران یا مجریان آن خواسته یا نا خواسته دست به اقدامی می‌زنند که آرامش و آسایش یا آینده بخش بزرگی از جامعه را مخدوش می‌کند.
آموزش
این عرصه نیز با کمک اینترنت به میزان قابل توجهی بهبود یافته است. فراگیری دانش و دریافت آموزش‌های رسمی در مدارس و دانشگاه‌ها تا پیش از این تنها در صورت صرف زمان بسیار و حضور در کلاس با منابع آموزشی محدود ممکن بود.
اکنون به واسطه اینترنت دسترسی فوری به منابع نامحدود جایگزین رفتن به کتابخانه‌ها شده است. وب دو نیز بلافاصله پس از ظهور جای خود را در آموزش پیدا کرد.
اطلاع‌رسانی و اخبار
انتشار روزنامه‌های چاپی اکنون بسیار کمتر شده است چرا که مدیران و صاحبان آنها سر انجام به این نتیجه رسیده‌اند که امکان بقای آنها در دنیای حقیقی در شرایطی که هر روز بر تعداد ساکنان زیست کره فضای مجازی افزوده می‌شود از این پس دشوار است. به ویژه آنکه با ظهور وب دو سازمان‌ها و شرکت‌ها خود به طور بی‌واسطه‌ای توانستند با مخاطبان خود ارتباط بر قرار کنند و اخبار و اطلاعاتی را که پیش از این از طریق رسانه‌های سنتی در اختیار عموم قرار می‌دادند اکنون توسط بخش روابط عمومی خود منتشر می‌کنند.
افزون بر این وب دو توانست انحصار رسانه‌های سنتی در سرعت و میزان انتشار اخبار را بشکند و به طور مثال، خبر سقوط هواپیمای مسافربری امریکن ایرلان در رودخانه هادسون منهتن با یک توییت پانزده دقیقه زودتر از رسانه‌ها به سرعت منتشر شد.
فرهنگ و اینترنت
اینترنت فصل جدیدی از فرهنگ مردمی را آغاز کرده است: «تولید محتوای کاربر ساخته» که در نهایت به فراگیر شدن فرهنگ هم ساخت‌گرایی یا co –constructionism می‌انجامد. این یکی از عمده‌ترین و شاید شکوهمند‌ترین مزایای اینترنت است که اطلاعات تعداد بیشماری از مردم جهان را در یک منبع جمع کرده و آنها را به اشتراک می‌گذارد.
این باعث تولید بیشتر اطلاعات شده و افراد- حتی افراد غیر نخبه – نسبت به گذشته اطلاعات بسیار بسیار بیشتری در اختیار داشته باشند.
اکنون هرکس – دست کم هر کس که به اینترتت دسترسی دارد – با افکار، ایده‌ها، دیدگاه‌ها، رفتارها و آداب و رسوم بسیاری آشنا شده است که در نقاط مختلف جهان وجود دارند. به واسطه اینترنت، کمیت و کیفیت عوامل و مولفه‌های فرهنگ‌ساز تغییر کرده‌اند.
ویدئوهای پربازدید یا به اصطلاح ویروسی یوتیوب شاهد مثال خوبی هستند. ویدئوهایی که تنها در عرض چند روز با به اشتراک گذاشته شدن توسط افراد یا شرکت‌ها و سازمان‌ها و سپس توصیه شدن به دیگران توسط بینندگان آنها رکورد های میلیونی می‌زنند به معنای چیزی جز این نیست که این میلیون‌ها تن، تجربه‌های یکسانی با هم داشته‌اند.
تجربه‌های یکسانی که فرهنگ‌های یکسانی را نمایندگی می‌کنند.
به واسطه اینترنت، یک فرد عادی به همان میزان در تولید فرهنگ نقش دارد که بزرگان سیاست، جامعه و اقتصاد. تکامل و تغییر «فرهنگ وابسته به اینترنت» غیر قابل پیش‌بینی و کنترل است و نتایج و پیامدهای آن می‌تواند در زندگی بشر در دنیای واقعی به وضوح مشاهده شود.
ارتباطات و روابط میان فردی
دوستان و خانواده‌ها که به بهانه با هم بودن و صرف غذا در کنار هم به رستوران می‌روند، ظاهرا باهم‌اند چرا که سرهایشان روی گوشیهای همراه و تبلت‌هایشان است و بیشتر در کنار دوستان شبکه‌ای خود هستند تا اعضای خانواده و دوستان دنیای واقعی.
اکنون بیش از آنکه ارتباطات رو در روی میان فردی داشته باشیم، ارتباطات با واسطه داریم. بیشتر دوست داریم ایمیل بزنیم تا یک دیگر را حضورا ملاقات کنیم یا به جای آنکه گوشی تلفن را برداریم و گفتگویی تلفنی با هم داشته باشیم، ترجیح می‌دهیم متن بفرستیم.
مطالعات نشان می‌دهند که بشر امروز تعاملی‌تر و روابط فرد با اجتماع بیشتر شده است اما این تعاملات و ارتباطات این روزها کمتر حضوری و رو در رو است؛ با آنکه میزان ارتباطات میان فردی افزایش یافته اما کمتر احساس می‌شود که این ارتباط‌ها عمیق و حقیقی بوده‌اند.
روابط ایجاد شده ما در دنیای مجازی لزوما مستحکم نیستند. در این جا یک تعارض وجود دارد: در ارتباطات خود در شبکه‌های اجتماعی بازتر و صریح‌تریم و بیشتر به فرد مقابل خود اعتماد می‌کنیم اما در عین حال، چندان هم مایل نیستیم این روابط مستحکم و عمیق باشد.
افزون بر این، در اغلب موارد روابط و مکالمه‌های ما محدود به افرادی است که هم راستا با دیدگاه‌های ما هستند و این عدم برخورد و مراوده با افکار و دیدگاه‌های مخالف و متضاد با ما که عامل پیشرفت و توسعه فردی است کمتر اتفاق می‌افتد.
نکته دیگر آن است که به واسطه رواج یافتن گسترده شبکه‌های اجتماعی، تقریبا همه ما آن را پذیرفته و به آن خو کرده‌ایم و آنچه را پیش از این در ارتباطات رو در رو بیان نمی‌کردیم اکنون در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک می‌گذاریم.
همه ما می‌دانیم حتی زمانیکه تنظیمات سختگیرانه‌ای را انجام داده‌ایم، اطلاعات خصوصی ما ممکن است در معرض دستبرد باشد و حریم خصوصی ما خدشه‌دار شود.
با این وجود، امکان برقراری ارتباط با افرادی در دورترین نقاط با صرف حداقل زمان و هزینه، فرصتی هیجان‌انگیز برای بشر به شمار می‌رود.
پژوهش
بی‌تردید یکی از بزرگترین برندگان اینترنت، مراکز و نهادهای تحقیقاتی و توسعه محورند. همواره در طول تاریخ علم، پژوهشگران، اندیشمندان، دانشمندان و دانشگاهیان از کمبود منابع اطلاعاتی در رنج بوده‌اند.
اطلاعات که بی‌اغراق قرن‌ها و هزاره‌ها گوهر پنهان و ناپیدایی به شمار می‌آمد، ناگهان به مدد یک شبکه الکترونیکی جهانی به هم پیوسته و مصداق بارز آن «ویکی پدیا» همانند ریگ بیابان زیر دست و پای آدمیان ریخت.
با اینترنت به دست آوردن اطلاعات بسیار سریع‌تر و آسان‌تر از گذشته شده است. به علاوه اینترنت در سال‌های اخیر امکان در ارتباط بودن دانشمندان و متخصصان سراسر جهان را با هم فراهم کرده است. به طور مثال می‌توان به روابط علمی و موضوع محور بی‌نظیری اشاره کرد که با کمک “لینکداین” – شبکه متخصصان – به طور گسترده‌ای رواج یافته است.
اخبار
اینترنت حتی شیوه ارایه و کسب اخبار را نیز متحول کرده است. به طوریکه امروز مردم اخبار محلی خود را نیز از طریق آن پیگیری می‌کنند. نتایج پژوهش انجام شده توسط مرکز پژوهشپیو نشان داد که مردم مهم‌ترین منبع کسب خبرهای مختلف – از ورزشی و آب و هوا گرفته تا آموزش و پرورش و مسکن- را از طریق اینترنت به دست می‌آورند.
۷۹ درصد آمریکاییان اینترنت را مهم‌ترین منبع کسب خبر می‌دانند. اما نکته جالب در این میان این است که وب سایت‌های روزنامه‌ها و شبکه‌های تلویزیونی در رده‌های بالا قرار ندارند.
سرگرمی
اکنون یکی از مهم‌ترین ابزارهای سرگرمی میلیون‌ها تن در سراسر جهان اینترنت است. آنان با صرف حداقل زمان، انرژی، مسافت و پول می‌توانند طیف تقریبا وسیعی از سرگرمی‌ها را در اختیار داشته باشند. گوش کردن به موسیقی، مشاهده ویدئو و فیلم، انجام بازی‌های رایانه‌ای، در شبکه بودن، گپ زدن، و خرید کردن نمونه‌هایی از تفریحات و سرگرمی‌هایی است که تا پیش از این توسط دشواری‌های بسیار بیشتری داشتند.
شبکه ملی اطلاعات در کشورهای مختلف
ارائه شبکه ملی اطلاعات به منزله قطع دسترسی به اینترنت جهانی نیست بلکه در این ساختار دسترسی کاربران به سایت‌های داخل کشور با سرعت بالاتر و قیمت ارزان‌تر برقرار شده و دسترسی به وب سایت‌های خارج از کشور نیز بهبود می‌یابد به طوریکه این شبکه محدودیتی برای دسترسی کاربران به اینترنت و خدمات مبتنی بر وب ایجاد نمی‌کند.
کلیه اشخاص حقیقی و حقوقی برای اتصال به شبکه ملی اطلاعات نیاز به هیچ گونه اقدام اضافه نسبت به اتصال به سرویس متعارف خدمات اینترنت ندارند و در صورت اتصال به این سرویس‌ها، اتصال بصورت خودکار و همزمان به شبکه ملی اطلاعات و اینترنت برقرار می‌شود و هیچ هزینه جداگانه‌ای نیز از مصرف‌کننده اخذ نمی‌شود.
شبکه ملی اطلاعات زیرساخت ملی دسترسی به کلیه خدمات و اطلاعات تحت شبکه در کشور از جمله اینترنت است، بنابراین کاربران در تمام شهرها و روستاها از این زیرساخت استفاده می‌کنند و تمامی خدمات تحت وب در کشور از طریق شبکه ملی اطلاعات ارائه می‌شود.
شبکه ملی اطلاعات دارای میزبانی پرظرفیت داخلی و شبکه چندلایه امن دسترسی در سراسر کشور است و با استفاده از آدرس‌دهی که از لحاظ جغرافیایی در کشور قرار گرفته، ترافیک کاربران ایرانی را در شبکه داخلی کشور مسیریابی می‌کند تا نیازی به مسیریابی در خارج کشور برای درخواست‌های داخلی وجود نداشته باشد.
در اقتصادهای باز دنیای معاصر، دولت‌ها همواره از فناوری‌ها عقب هستند و پیشتازان این عرصه بی‌گمان شرکت‌های فعال در بخش خصوصی‌اند که به واسطه رقابت‌های تنگاتنگ، انگیزه‌ای قوی برای نوآوری‌های پیاپی دارند.
البته همچنان که نوآوری و توسعه فناوری توسط دولت‌ها هزینه‌های کلانی در پی دارد- که شاید وظیفه آنها هم نباشد- ترویج فناوری‌های فراگیری مانند اینترنت و آموزش آن به شهروندان در کنار تهیه و عرضه تجهیزات مربوطه از سوی دولت‌ها نیز بودجه‌های سنگینی می‌طلبد و این خود باعث می‌شود دولت‌ها نه بخواهند و نه بتوانند دراین زمینه چابک باشند.
دلیل دیگر آن است که دولت‌ها ممکن است به واسطه فناوری‌های نوین ارتباطات و اطلاعات امنیت کشور و شهروندان خود را در خطر ببینند. چرا که اطلاعات ابزار مهمی برای مخدوش کردن امنیت در سطوح مختلف فرد، جامعه و کشور به شمار می‌رود.
به علاوه به دلایلی نظیر متعدد بودن کاربران و تأثیرگذاران بر اینترنت که می‌توانند در هر کجای جهان باشند، و دشوار بودن کاهش میزان شکنندگی و خطرات بالقوه در شبکه‌های پیچیده اینترنتی، طبیعی خواهد بود که دولت‌ها فضای سایبر را گاهی محل جنگ و دفاع ببینند.
افزون بر این، هر چه در هم تنیدگی دو فضای مجازی و حقیقی در عرصه‌های مختلف از جمله زیرساخت‌های شهری، ملی و بین‌المللی بیشتر شد، حفظ امنیت شبکه زیر ساخت‌ها و بخش‌ها و نهادهای مهمی مانند خدمات عمومی و سازمان‌های نظامی نیز دو چندان شد.
بدنبال افشاگری‌های ادوارد اسنودن در زمینه جاسوسی سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا و انگلیس از اطلاعات صنعتی و نقض حریم خصوصی شهروندان کشورهای دیگر، تفکیک ترافیک داخلی از ترافیک خارجی در دستور کار بسیاری از کشورهای دنیا قرار گرفته است. به عبارت دیگر کشورهایی همچون آلمان و برزیل به دنبال آن هستند که تدابیری اتخاذ کنند که داده‌هایی که مبداء و مقصدشان خود این کشورهاست از داخل خود این کشورها عبور کند تا از مبادی و محل‌هایی که سازمان اطلاعات آمریکا در آنها به جاسوسی می‌پردازند.
از این نظر شبکه ملی اطلاعات تنها یکی از پروژه‌های حفاظت از منافع ملی کشورها در فضای اینترنت است. بدین ترتیب قدرت‌های بزرگ جهان به دنبال جدا کردن مسیر ترافیک داده‌های خود از خاک آمریکا هستند.
به طور نمونه صدر اعظم آلمان گفته است که در دیدار خود با رییس جمهوری فرانسه پیشنهاد ساخت شبکه ارتباطی اختصاصی اروپایی را برای جلوگیری از جاسوسی آمریکا مورد بحث قرار می‌دهد. به گفته آنگلا مرکل با ایجاد این شبکه، ایمیل‌ها و سایر اطلاعات اروپا از مسیر آمریکا عبور نخواهد کرد .
در دنیای کسب‌وکار سرعت و ضرورت تغییرات به‌شدت خودنمایی می‌کرد روی هر ساختمان آنتن‌های ارتباطی برای تبادل داده خودنمایی می‌کردند. ضرورت تبادل داده برخی بخش‌های کشور را بران داشت خود دست به‌کار شوند و دست‌آخر سیاست‌گذاران و قانون‌گذاران پس از کش و قوس فراوان در تبیین پدیده‌ای دنبال تعریف آن بودند حکم به لزوم وجود شبکه‌ای دادند که چند ویژگی اساسی داشته باشد:
اول: تمامی نیازهای تبادل اطلاعات داخل کشور را به نحوی پاسخگو باشد که برای هر درخواست دسترسی به اطلاعات هزینه گردش به دور کره زمین به کاربران تحمیل نشود.
دوم:جدا از روند تحولات شبکه‌های مدرن دنیا و نیازهای فزاینده نبوده بتواند با این تحولات توسعه مداوم داشته باشد.
سوم: امکان فعالیت‌های اقتصادی تحت شبکه را در محیطی رقابتی فراهم کند.
چهارم: مدیریت مستقل در کنار تأمین فضای امن و حافظ حریم کاربران و کشور را فدای هیچ ویژگی دیگری نکند. در روزگاری که درباره حملات سایبری کشورهای رقیب یا متخاصم نسبت به هم کم نمی‌شنویم. شبکه بین‌المللی رایانه‌ها احتمال و امکان این حملات را بیشتر می‌کند. به آمارهای زیر که بیشتر درباره حملات سایبری به شهروندان است توجه کنید:
• در سال ۲۰۱۴حملات سایبری ۹۱ درصد نسبت به ۲۰۱۳ افزایش یافته بود.
• در سال ۲۰۱۳ نقض قوانین پذیرفته شده در این عرصه ۶۲ درصد افزایش نشان می‌دهد.
• در همین سال شاهد تنها ۲۳ روز صلح سایبری بوده‌ایم.
• پانصد و ۵۲ میلیون شخصیت حقیقی و حقوقی هدف حملات قرار گرفته‌اند.
• اطلاعات حساس شخصی بیش از ۲۱ میلیون نفر از شهروندان این کشور به واسطه یک حمله سایبری به دفتر اطلاعات پرسنلی ایالات متحده است ربوده شد. این حمله بزرگ پیش از آن روی داده بود که آمریکا اقدامات برنامه‌ریزی شده اش را برای کنترل کردن ارتباطات راه دور و اجرای نظارت دقیق بر ارتباطات اینترنتی از خارج از این کشور عملی کند.
• به همین دلایل و گزارش‌های دیگر بود که باراک اوباما رییس جمهور آمریکا از کنگره خواست تا ۱۹ میلیارد دلار برای امنیت سایبر را در بودجه سال۲۰۱۷ منظور کند. حدود میلیارد دلار از این مبلغ صرف مدرن کردن فناوری خواهد شد.
چه اطلاعاتی ربوده شده است؟
اطلاعات شخصی شهروندان، شناسه های ملی، سوابق پزشکی، نشانی منزل، تاریخ تولد، گذرنامه‌ها، اطلاعات مالی و سایر اطلاعات شخصی.
به همین دلیل، یافتن راه هایی برای افزایش ضریب امنیت در برابر این تهدیدات به یکی از مهم ترین اولویت های کشورها تبدیل شده است.
آمریکا
شبکه زیر ساخت ملی یا National Information Infrustructure آمریکا حاصل قانون پردازش با کیفیت بالا است که در سال ۱۹۹۱ سناتور ال گور معاون بیل کلینتون رییس جمهوری وقت ایالات متحده پیشنهاد داد. هدف از ایجاد این شبکه، تضمین استمرار رهبری ایالات متحده در پردازش با کیفیت بالا از طریق ایجاد یک شبکه ارتباطی پیشرفته و بدون رخنه به نحوی بود که بتوان میزان زیادی از اطلاعات را در اختیار بخش‌های دولتی و خصوصی قرار داد.
بریتانیا
این کشور نیز در سال ۲۰۱۳ به این نتیجه رسید که به دلیل نقش مهم و تعیین کننده بخش خصوصی در رشد اقتصادی شبکه موسوم به زیر ساخت اطلاعات ملی را راه‌اندازی کند. شبکه مذکور که مدیریت آن بر عهده دولت بریتانیا است محتوی اطلاعات وسیع وگسترده‌ای است که بخش خصوصی این کشور می‌تواند استفاده‌های فراونی از آن کند.
کره جنوبی
این کشور قدرتمند جنوب شرقی آسیا نیز یک ابر بزرگراه اطلاعات ملی دو کاناله را راه‌اندازی کرده است که یک کانال آن محتوای اطلاعات دولت و دیگری محتوی اطلاعات بخش خصوصی است.
توسعه کامل کانال بخش خصوصی ۵۷ میلیارد دلار سرمایه نیاز دارد.
جمهوری خلق چین
این کشور بزرگ که یک پنجم جمعیت جهان را در خود جای داده است در چهار مرحله زیرساخت ملی اطلاعات خود را توسعه داده است. یکی از اهداف این پروژه تشویق کردن شرکت‌های بزرگ چند ملیتی فعال در حوزه صنایع اطلاعات در حضور یافتن در چین است.
سنگاپور، مالزی، تایلند، تایوان و هنگ کنگ نیز در این عرصه گام برداشته‌اند که البته اطلاعات مربوط به آنها بسیار اندک است.
انتهای پیام/
نظرات کاربران