برداشت آزادی از سخنرانی موریس کنتی طراح، آینده‌نگر و نظریه‌پرداز معروف است.
به گزارش بادیجی، از 20 سال آینده باید شاهد تحولات و تغییرات عظیمی باشیم. تغییراتی که در مقایسه با آنچه در 2000 سال گذشته شکل گرفته است، عظیم‌تر خواهد بود.
به‌عقیده بسیاری از کارشناسان حوزه فناوری، ما در آستانه ورود به عصر جدیدی هستیم که دوره تازه‌ای در تاریخ بشریت را رقم خواهد زد. تا به امروز چهار عصر تاریخی در سرنوشت بشر کلید خورده است. عصر شکار که میلیون‌ها سال به داراز کشید.
عصر کشاورزی که چند هزار سال به طول انجامید. عصر صنعتی که چند قرن به داراز کشید و در حال حاضر عصر اطلاعات که تنها چند دهه از عمر آن می‌گذرد. اما به نظر می‌رسد ما در نقطه شروع تحولی هستیم که عصر بزرگ بعدی را رقم خواهد زد.
عصری که در آن ویژگی‌ها و خصلت‌های ذاتی انسانی با سامانه‌های محاسباتی و پردازشی درهم آمیخته و نه‌تنها به انسان‌ها در فکر کردن کمک خواهند کرد، بلکه قدرت تفکر انسانی را تعالی می‌بخشند. در این عصر، سامانه‌های روباتیک در انجام امور به شما کمک خواهند کرد و یک سامانه مبتنی بر شبکه‌های عمیق عصبی، جهانی فراتر از حواس پنج‌گانه را پیش روی دیدگان شما قرار خواهد داد.
این عصر با پیشرفت در زمینه هوشیاری کار خود را آغاز خواهد کرد. شاید در مقطع فعلی انسان‌های خیلی کمی را مشاهده کنید که سایبورگ شده باشند. انسان‌هایی که با اضافه شدن اجزای زیست‌مکانی فعالیت‌های روزمره خود را انجام می‌دهند. اما اگر به‌شکل دقیق‌تری به محیط پیرامون و به‌ویژه خود نگاه کنید، مشاهده می‌کنید که ما در مقطع فعلی نیز نسبت به گذشته پیشرفت داشته‌ایم
شخصی از شما درباره موضوعی سؤال می‌کند که جواب آن را در اختیار ندارید. اگر یکی از گجت‌های روز دنیا را در اختیار داشته باشید، با یک جست‌وجوی ساده گوگلی در عرض چند ثانیه جواب سؤال مخاطب خود را پیدا می‌کنید.
شاید این ابزار جالب توجه به نظر برسد، اما تنها در آغاز راه خود قرار دارد. دستیاران دیجیتالی مجازی با مخاطب خود ارتباطی بدون احساس برقرار می‌کنند. اگر به پیشینه انسان‌ها نگاه کنید، مشاهده می‌کنید در چند میلیون سال گذشته انسان‌ها از ابزارهایی استفاده کرده‌اند که فاقد احساس بوده‌اند.
ابزارها تنها کارهایی را انجام می‌دادند که انسان‌ها از آن‌ها درخواست می‌کردند. ممکن است در انجام کارها ضعیف عمل کرده باشند، اما هیچ‌گاه فراتر از کاری که از آن‌ها درخواست می‌شد قادر نبودند انجام دهند.
وسایلی که انسان‌های بدوی از آن‌ها استفاده می‌کردند، تنها با ضربه‌ای که به آن‌ها وارد می‌شد قطعه چوبی را به دو نیم می‌کردند. حتی قلم‌هایی که امروزه صنعت‌گران از آن‌ها استفاده می‌کنند زمانی قادر به حکاکی هستند که به آن‌ها فشاری وارد شود.
حتی سامانه‌های کامپیوتری هم بدون خط‌دهی مستقیم عامل انسانی قادر نیستند وظایف خود را انجام دهند. به عبارت دقیق‌تر، در طول قرن‌های گذشته انسان‌ها به این مشکل محدود شده‌اند که به‌طور دستی باید درخواست‌های خود را به ابزارآلات اعلام کنند.
اگر امروزه در نظر داشته باشید با یک کامپیوتر مکالمه‌ای را داشته باشید و از کامپیوتر درخواست کنید تا یک ماشین را برای شما تولید کند و پیش از تولید نمونه‌ای اولیه از (ماکت دیجیتالی) ماشین را به شما نشان دهد، راه به جایی نخواهید برد. همچنین، در بازه زمانی کوتاه نباید انتظار داشته باشید با کامپیوتر خود یک گفت‌وگوی عادی داشته باشید. اما شرکت‌ها به‌دنبال آن هستند تا دستگاه‌ها و ابزارها را از حالت بی‌احساسی یا به عبارت دقیق‌تر منفعل خارج کنند و به آن‌ها رنگ و جلای جدید ببخشند.
هوش مصنوعی در آینده تولیدکننده خواهد بود
شاید از شنیدن این حرف متعجب شوید، اما در آینده انسان‌ها می‌توانند از کامپیوترها درخواست کنند برای آن‌ها پهپادی را بسازند. در این حالت شما به کامپیوتر مشخصات شاسی را اعلام می‌کنید و در ادامه به آن می‌گویید که پهپاد مورد نظر شما باید چهار ملخ داشته باشد، تا حد امکان سبک و به‌لحاظ آیرودینامیکی کارآمد باشد.
کامپیوتر میلیون‌ها راه حل ممکن را بررسی خواهد کرد و گزینه‌هایی که مطابق با معیارهای شما باشند را نشان خواهد داد. ایده‌ای که شاید در مقطع فعلی نیز افراد کمی به آن اندیشیده‌اند. کامپیوتری که خود فرآیند طراحی را از صفر آغاز کند.
شرکت‌ها به‌دنبال طراحی الگوریتم‌هایی هستند تا به ما در این سیر پیشرفت کمک کنند. در همین ارتباط شرکت ایرباس از هوش مصنوعی به‌عنوان مولد طراحی و به‌منظور ساخت کابینی که با استفاده از فناوری چاپ سه‌بعدی ساخته شد، استفاده کرد.
طرحی که هوش مصنوعی پیشنهاد ساخت آن را داد در مقایسه با مدل اصلی از وزن کمتری برخوردار بود و سرانجام در هواپیمای ایرباس مدل A320 مورد استفاده قرار گرفت.
در مقطع فعلی کامپیوترها توانایی تولید را دارند. آن‌ها برای مشکلاتی که به‌خوبی تشریح شده‌اند، راه حل‌های خود را ارائه می‌کنند، اما باز هم منفعل هستند.
هنوز هم برای به سرانجام رساندن هر طراحی نیاز دارند تا کار را از ابتدا آغاز کنند. این مشکل از این جهت رخ می‌دهد که آن‌ها هیچ‌گاه آموزش ندیده‌اند. امروزه هوش مصنوعی در مقایسه با هوش حیوانی از جایگاه پایین‌تری برخوردار است.
شما به یک حیوان خانگی عادات را آموزش می‌دهید و این الگوها در ذهن حیوان نقش می‌بندند و ملکه ذهن او می‌شوند. دانشمندان نیز در طول 60 سال گذشته در تلاش بوده‌اند تا هوش مصنوعی را به چنین سطحی از ادراک برسانند.
اگر به دهه 50 میلادی بازگردیم، مشاهده می‌کنیم اولین کامپیوتر به‌منظور انجام بازی دوز ساخته شد. 45 سال بعد از این زمان ابرکامپیوتر دیپ‌بلو موفق شد قهرمان شطرنج جهان کاسپاروف را شکست دهد
پس از آن آلفاگو گوگل به میدان وارد و موفق شد حریف انسانی را در یکی از پیچیده‌ترین بازی‌ها یعنی بازی گو شکست دهد.
یکی از عواملی که باعث می‌شود بازی گو پیچیده شود، به تعداد حالات و حرکات این بازی بازمی‌گردد که بسیار بسیار زیاد هستند. آلفاگو گوگل در این بازی تنها به‌واسطه بینش خود پیروز میدان شد. جالب آنکه حتی توسعه‌دهندگان آلفاگو نیز در بعضی موارد علت انجام کارهای آلفاگو را درک نمی‌کردند.
همان گونه که مشاهده می‌کنید، در چند وقت اخیر پیشرفت‌ها با شتاب بیشتری انجام شده است. برای یک لحظه تصور کنید کامپیوترها در بازه زمانی طول عمر یک انسان موفق شده‌اند از بازی‌های کودکانه به‌سمت بازی‌های فکری و استراتژیک بروند. به عبارت دقیق‌تر، کامپیوترها از یک منطق خالص و ناب به بینش دست پیدا کرده‌اند.
شبکه‌های عمیق عصبی در مقطع فعلی درست به‌سمت پلی که بینش نام دارد در حال حرکت هستند. این به معنای ارتقا است. تا چند وقت دیگر شما می‌توانید موضوعاتی که طراحی کرده و ساخته‌اید را به یک کامپیوتر نشان دهید و کامپیوتر پس از نگاه به این طراح‌ها اعلام کند: «متأسفم، این طرح شما هیچ‌گاه کار نخواهد کرد. باید طرح خود را مورد بازبینی قرار دهید.» حتی قادر خواهید بود از کامپیوترها سؤال کنید آیا مردم به آهنگ بعدی من گوش خواهند داد یا طعم غذایی که در حال درست کردن آن هستم را دوست خواهند داشت یا فراتر از این کارهای ساده به کامپیوتر اعلام کنید مشکلی را حل کند که هیچ‌گاه آن را مشاهده نکرده است.
فناوری چگونه قادر است ما را کامل کند؟
در دنیای فیزیکی، سامانه‌های روباتیک این کار را انجام خواهند داد. امروزه بسیاری از کارشناسان هشدار داده‌اند که روبات‌ها در حال تصاحب مشاغل انسانی هستند. این حرف در بعضی از مشاغل خاص رنگ واقعیت به خود گرفته است. اما عده‌ای از کارشناسان بر این باورند که انسان‌ها و روبات‌ها قادرند با یکدیگر تعامل داشته باشند و باعث پیشرفت یکدیگر شوند. عصری که در آن هر دو عامل در فضای جدیدی در کنار یکدیگر به فعالیت خواهند پرداخت.
آزمایشگاه‌های پژوهشی مختلف اکنون در حال کار هستند تا روبات‌های ویژه‌ای را طراحی کنند که به‌منظور همکاری با انسان‌ها آماده می‌شوند. بیشاپ از جمله این روبات‌ها است. روباتی که قرار است در انجام کارهای تکراری و همچنین در زمینه ساخت و ساز مورد استفاده قرار گیرد. همکار این روبات با صحبت با این روبات و انجام کارهای ساده قادر خواهد بود به روبات اعلام دارد چه کاری باید انجام دهد.
HIVE پروژه دیگری است که قرار است یک همکاری موفق میان انسان‌ها، کامپیوترها و روبات‌ها را برای حل مشکلات پیچیده به تصویر بکشد. در این پروژه روبات‌ها قرار است با موادی همچون بامبو و پیچاندن الیاف کار کنند و هوش مصنوعی نیز ضمن نظارت بر انجام درست کارها به انسان‌ها بگوید چه کاری را باید انجام دهند. این پروژه به گونه‌ای سازمان‌دهی شده بود که امکان حذف هیچ‌یک از عوامل آن وجود نداشت.
انتهای پیام/
منبع:شبکه
نظرات کاربران