گروهی از پژوهشگران روی پروژه ای کار می کنند که می توان زمان را به عقب بازگرداند. این پروژه از طریق کامپیوتر و بررسی علوم کوانتومی امکان پذیر است.
به گزارش بادیجی ، دانشمندان علم کوانتوم معتقدند که زمان همیشه و همواره به جلو حرکت نمی‌کند، بلکه در سطح کوانتومی، زمان می‌تواند هم به جلو و هم به عقب حرکت کند و این موضوع در سطح هستی صادق است.
تحقیقات چه می گویند؟
پژوهش های پیشگامانه در محاسبات کوانتومی نشان می‌دهد که زمان هم به جلو و هم عقب حرکت می‌کند و بسیاری از آنچه که ما در مورد ماهیت زمان می‌دانیم را تقویت می‌کند.یک تیم از فیزیکدانان کوانتومی در دانشگاه ملی سنگاپور دریافته است که زمان در مدل‌های محاسبات کوانتومی متفاوت رفتار می‌کند.آنها می‌گویند آنچه در سطح کوانتومی درست است، برای بقیه جهان نیز صادق است.
کامپیوترهای کوانتومی به زمان اعتقاد ندارند!
برخلاف کامپیوترهای کلاسیک، رایانه‌های کوانتومی اطلاعات را در ذرات زیراتمی ذخیره می‌کنند که همزمان می‌توانند بیش از یک حالت داشته باشند.
هر دو رایانه‌های کوانتومی و کلاسیک می‌توانند به راحتی پیش‌بینی کنند که چه اتفاقی در سیستم‌های منظم، مانند یک آونگ سیستم‌های تصادفی مانند یک اتاق پر از گاز می‌افتد.محققان سیستم‌هایی با مقادیر مناسب اختلال و تصادف، نظیر سامانه‌های آب و هوایی را مورد بررسی قرار دادند.
آنها دریافتند که رایانه‌های کوانتومی که این سیستم‌ها را مطالعه می‌کنند، قادر به حرکت به جلو و عقب بدون استفاده از حافظه بیشتر نسبت به رفتن در یک جهت هستند.”جین تامپسون”، متخصص تئوری پیچیدگی و فیزیک کوانتومی دانشگاه سنگاپور (NUS) می‌گوید: در حالی که به طور کلاسیک، ممکن است برای فرآیند غیرممکن باشد که در یکی از دو جهت زمان قدم بگذارد، اما نتایج ما نشان می‌دهد که در مکانیک کوانتومی، این فرآیند می‌تواند با استفاده از حافظه بسیار کم در هر دو جهت برود.محققان خاطرنشان می‌کنند که کشف آنها به این معنا نیست که عدم تقارن علیت در هیچ نقطه از جهان وجود ندارد.
“تامپسون” می‌گوید ممکن است که یک مدل کوانتومی وجود داشته باشد که نشان‌دهنده عدم تقارن علیت باشد.تیم امیدوار است مدل‌هایی را که این پدیده در آنها وجود دارد را یافته و بسازد.
چگونه باور کنیم؟
این برای همه روشن است که زمان همیشه به جلو حرکت می‌کند و هرگز به عقب بازنمی‌گردد و تبدیل ساعت ۷:۰۰ به ۷:۰۱، دوشنبه به سه‌شنبه، و میانسالی به پیری و در نهایت به مرگ، منطقی است.این درک از زمان همچنین در رایانه‌های کلاسیک، که اطلاعات را به صورت یکی از دو حالت ۰ یا ۱ ذخیره می‌کنند، وجود دارد.
پیش‌بینی این که در آینده چه اتفاقی می‌افتد برای رایانه های کنونی بر اساس اطلاعاتی که در حال حاضر دارد، به مراتب کمتر چالش‌برانگیز است تا پیش‌بینی آنچه در گذشته اتفاق افتاده است.این ایده که یک سیستم به منابع کمتری برای حرکت رو به جلو، نسبت به حرکت به عقب نیاز دارد، “عدم تقارن علیت” نامیده می‌شود.
انتهای پیام/
نظرات کاربران