دبیر سندیکای صنعت مخابرات ایران نوشت: رویکرد مجریان و برخورد دستگاه های اجرایی به روال فعلی در جهت تضعیف هرچه بیشتر صنعت است و قوانین حمایتی برای کسب وکارها که از پیش تنظیم شده و احتمالا بازهم تدوین خواهد شد، حتی در حد محدود هم برای افزایش امید در کسب و کارها بکار گرفته نمی شود.
به گزارش سیتنا، فرامرز رستگار، دبیر و نایب رئیس هیات مدیره سندیکای صنعت مخابرات در نامه ای با موضوع درد دل و استمداد، خطاب به دکتر محمدرضا عارف، معاون اول رئیس جمهور آورده است:
اینجانب فرامرز رستگار، دبیر سندیکای صنعت مخابرات ایران با ۷۶ سال سن و بیش از ۵۵ سال تجربه در حوزه صنعت مخابرات، مطالبی را درباره تولید و خدمات فنی مهندسی این بخش خدمتتان عرض می نمایم و معتقدم که “یادگار گذشتگان، میراث آیندگان” است و باید دست در دست هم دهیم به مهر، میهن خویش را کنیم آباد.
رفتار سال های اخیر در دولت و نهادهای عمومی (غیر خصوصی) به گونه ای بوده که نه تنها جلوی رشد و توسعه را گرفته بلکه کسب و کارها و صنایع را روز بروز کوچکتر و ضعیف تر کرده است.
این چالش ها با عمق بیشتری در حوزه ارتباطات، فناوری اطلاعات و اقتصاد دیجیتال دیده می شود، با وجودی که از آن به عنوان پیشران توسعه یاد می گردد.
رویکرد مجریان و برخورد دستگاه های اجرایی به روال فعلی در جهت تضعیف هرچه بیشتر صنعت است و قوانین حمایتی برای کسب وکارها که از پیش تنظیم شده و احتمالا بازهم تدوین خواهد شد، حتی در حد محدود هم برای افزایش امید در کسب و کارها بکار گرفته نمی شود.
دخالت دادن بخش خصوصی برای هم اندیشی و مشارکت در تصمیم سازی ها در دستگاه های دولتی نشان از نزاکت آنها دارد ولی تعارفی بیش نیست.
فرض را بر این می گیریم که دولتمردان انشاالله به مردم و کسب وکارها دروغ نمی گویند و اطلاعات غلط نمی دهند ولی اصلا مطمئن نیستیم که تمام راست ها که لازمه برنامه ریزی برای بخش خصوصی است، صادقانه با جامعه مطرح می گردد.
بسیاری از توافقات دولت با تشکل ها و کسب و کارها به گونه ای دیگر ابلاغ می شود و دلیل اصلی آن همان راست هایی است که با نهادهای مردمی طرح موضوع نمی شود ولی در جلسات کوچکتر به تصمیمی دیگر منجر می گردد.
در رابطه با قراردادهای یکجانبه، عدم پرداخت های به موقع، فورس ماژور تلقی نشدن تمام بحران ها در قراردادها، برخورد قهری با پیمانکاران و تولیدکنندگان برای تاخیرهای موجه و افزایش قیمتهای خارج از کنترل، فسخ های بنا بر مصلحت کارفرما هرچند به قیمت زمین خوردن تولید کننده، سامانه های الکترونیکی متعدد و عذاب آور برای کسب و کارها، انعقاد قراردادها بدون بودجه مصوب، بی مهری به پیمانکاران و تولیدکنندگان با وجود اینهمه چالش ها، قطع برق صنایع، مشکلات ثبت سفارش و تخصیص ارز مواد اولیه، گران شدن مواد اولیه داخلی در انحصار دولت با افزایش نرخ ارز آزاد، بارها و بارها به عنوان یک ظلم به بخش خصوصی مطرح شده ولی در کارتابل ها، بدون اقدام باقی مانده است.
در مورد ارتباطات بین الملل و صادرات، بیش از اینکه کاری جدی صورت گرفته باشد، تلاش در تهیه آمار مثبت و نشان دادن رشد چشمگیر شده است.
با این وضعیت چنین بنظر می رسد که عنایت دولت به تشکل ها و شرکتهای خصوصی از بابت داشتن یک شریک جرم و تقسیم تقصیرات است.
دولت و دولتمردان در بیانات خود همواره سعی بر افزایش امید در مردم و کسب کارها دارند ولی توجه نمی کنند که جامعه لبریز از امید است و اگر اینطور نبود، وضعیت خیلی بدتر از این بود، بنابراین توصیه می کنیم که مقامات کشور امید را در خودشان افزایش دهند و بجای روزمرگی، احتیاط و ملاحظات، به میزان شهامت، ریسک پذیری، قبول مسئولیت، احترام به مردم و نگاه ملی خود بپردازند.
توجه داشته باشند که برنامه پنج ساله پیشرفت با پنج برنامه یک ساله و توافقنامه ۲۵ ساله ایران و چین با ۲۵ قرارداد یک ساله تفاوت فاحش دارد.
توسعه روابط بین الملل، یادگیری صحیح انتقال تکنولوژی از خارج کشور به عنوان یک الزام، تبدیل همبستگی بجای وابستگی به خارج یا خارج به ما، ایجاد فضای امن برای سرمایه گذاری خارجی، روابط بانکی و مالی بین المللی، انتخاب افراد ذیصلاح و آگاه برای مذاکره با طرف های خارجی، از جمله مواردی است که بارها توسط بخش خصوصی به دولت اعلام شده ولی گاهی توسط افراد خودشیفته از یک ارزش به ضد ارزش تبدیل شده است.
با افتخار این نوید و امید را می دهیم که نهادهای خصوصی و مردمی تا جایی که دولتمردان به عمد نخواهند که کسب و کارها را نابود کنند، همراه آنان خواهند بود، به شرطی که متوجه باشند که توانمندی، پایداری، امیدواری، جسارت و وطن پرستی در بخش خصوصی، فراوان تر از بسیاری از بخش ها در درون دولت است.
سازمان برنامه و بودجه ، معاونت حقوقی ریاست جمهوری و دفتر بازرسی ویژه را در شرایط فعلی از جمله نهادهای موثری می دانیم که باید فوری پا به میدان بگذارند و به داد تولیدکنندگان برسند.
مدیران عامل شرکت های تولیدی حوزه ارتباطات عاشقانه به دنبال تولید هستند، از اعتبار شخصی خود هزینه می کنند و در صورت شکست خوردن، دیگر توان برخاستن از زمین را نخواهند داشت زیرا کار در این شرایط توجیه اقتصادی ندارد و مورد تایید هیات مدیره ها و صاحبان سهام شرکت ها نیست و راضی به فعالیت در این شرایط نیستند.
خدایا چنان کن سرانجام کار.
تو خشنود باشی و ما رستگار.
نظرات کاربران