اگر دیابت دارید می توانید از هوش مصنوعی برای کاهش قندخون استفاده کنید. هوش مصنوعی می تواند کاربردهای متعددی داشته باشد که یکی از برترین کاربردها را می توان سلامت انسان ها دانست.
به گزارش بادیجی ، اما برای آن که ازهوش مصنوعی، دانش ساختن ماشین ها یا برنامه‌های هوشمند است. » همانگونه که از تعریف فوق-که توسط یکی از بنیانگذاران هوش مصنوعی ارائه شده است- برمی‌آید،حداقل به دو سؤال باید پاسخ داد:
۱ـ هوشمندی چیست؟
۲ـ برنامه‌های هوشمند، چه نوعی از برنامه‌ها هستند؟تعریف دیگری که از هوش مصنوعی می‌توان ارائه داد به قرار زیر است:
هوش مصنوعی، شاخه‌ای از علم کامپیوتر که ملزومات محاسباتی اعمالی همچون ادراک (Perception)، استدلال(reasoning) و یادگیری(learning) را بررسی کرده و سیستمی جهت انجام چنین اعمالی ارائه می‌دهد.»و در نهایت تعریف سوم هوش مصنوعی از قرار زیر است:
هوش مصنوعی، مطالعه روش‌هایی است برای تبدیل کامپیوتر به ماشینی که بتواند اعمال انجام شده توسط انسان را انجام دهد.» به این ترتیب می‌توان دید که دو تعریف آخر کاملاً دو چیز را در تعریف نخست واضح کرده‌اند.منظور از موجود یا ماشین هوشمند چیزی است شبیه انسان. ابزار یا ماشینی که قرار است محمل هوشمندی باشد یا به انسان شبیه شود، کامپیوتر است. هر دوی این نکات کماکان مبهم و قابل پرسشند.
آیا تنها این نکته که هوشمندترین موجودی که می‌شناسیم، انسان است کافی است تا هوشمندی را به تمامی اعمال انسان نسبت دهیم؟ حداقل این نکته کاملاً واضح است که بعضی جنبه‌های ادراک انسان همچون دیدن و شنیدن کاملاً ضعیف‌تر از موجودات دیگر است. علاوه بر این، کامپیوترهای امروزی با روش‌هایی کاملاً مکانیکی(منطقی) توانسته‌اند در برخی جنبه‌های استدلال، فراتر از توانایی‌های انسان عمل کنند.
بدین ترتیب، آیا می‌توان در همین نقطه ادعا کرد که هوش مصنوعی تنها نوعی دغدغه علمی یا کنجکاوی دانشمندانه است و قابلیت تعمق مهندسی ندارد؟(زیرا اگر مهندسی، یافتن روش‌های بهینه انجام امور باشد، به هیچ رو مشخص نیست که انسان اعمال خویش را به گونه‌ای بهینه انجام می‌دهد). به این نکته نیز باز خواهیم گشت. اما همین سؤال را می‌توان از سویی دیگر نیز مطرح ساخت، چگونه می‌توان یقین حاصل کرد که کامپیوترهای امروزین،
محققان کانادایی یک سیستم غیرتهاجمی را با استفاده از فناوری‌های رادار و هوش مصنوعی برای کمک به افراد مبتلا به دیابت توسعه داده‌اند. افراد مبتلا به دیابت می‌توانند توسط این فناوری بیماری خود را مدیریت کنند و تغییرات سطح گلوکز بدنشان را بدون انجام روش‌های تهاجمی تشخیص دهند. این سیستم دارای یک رادار ۶۰ گیگاهرتزی و فرکانس بی‌نهایت بالاست که یک پلتفرم کوچک، متحرک و پوشیدنی برای تشخیص حرکت دارد.
با تکمیل این سیستم، دانشمندان توانستند یک نمونه اولیه طراحی کنند که می‌تواند تغییرات دقیق در خواص محلول‌ها را با سطوح مختلف گلوکز تشخیص دهد و بین غلظت‌های مختلف نشانگر زیستی تمایز قائل شود. رادار با فرستادن امواج الکترومغناطیسی از یک فرستنده که به عنوان منعکس کننده یک شیء عمل می‌کند و به گیرنده بازگردانده می‌شود، اطلاعاتی را در مورد سرعت و مکان شیء ارائه می‌دهد.
انتهای پیام/
نظرات کاربران