محاسبات کوانتومی امیدوار است که یکی از بزرگترین انقلابات تکنولوژیکی دوران مدرن باشد. با استفاده از قدرت مکانیک کوانتومی، ماشین آلات قادر به دستیابی به پردازش داده‌ها با سرعت و پیچیدگی غیر قابل دستیابی در مقایسه با رایانه‌های فعلی خواهند بود. رایانه‌های سنتی بر اساس یک مدل باینری بر روی یک سیستم سوئیچ هستند که می‌توانند به‌صورت یا روشن یا خاموش باشند که این حالات با 1 یا 0 نشان داده می‌شوند.
به گزارش بادیجی ، گوگل بیش از دو سال پیش اعلام کرد که نمونه اولیه کوانتومی آن‌ها 100 میلیون بار سریع‌تر از هر رایانه دیگری در آزمایشگاه آن‌ها است. در حال حاضر نیز توسعه این فناوری در حال افزایش است. به‌عنوان مثال، نخستین کامپیوتر کوانتومی مارپیچ در سال 2011 توسط شرکت D-Wave در کالیفرنیا تولید شد. دستگاه D-Wave با یک پردازنده که شامل 16 واحد محاسبات کوانتومی یا کوبیت بود، مجهز شد. از آن زمان، رهبران صنعت مانند آی‌بی‌ام و مایکروسافت برنامه‌های کوانتومی خود را اعلام کرده‌اند. این روند منجر به افزایش معکوس تعداد کوبیدهایی می‌شود که این ماشین‌های جدید می‌توانند در طی چند سال آینده اداره کنند.
در حالی‌که محاسبات کوانتومی از پتانسیل بالایی برای پیشرفت فوق‌العاده در بسیاری از حوزه‌ها و ارائه راه‌حل‌های نوآورانه برای برخی از پیچیده‌ترین مشکلات برخوردار هستند، اما از سوی دیگر تهدیدات امنیتی جدی را برای بسیاری از سیستم‌های اطلاعات فعلی ما ایجاد می‌کنند. در حال حاضر این خطر بیش از پیش ارزهای دیجیتال را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد.
اثر محاسبات کوانتومی بر روی رمزنگاری ارزها order celebrex online cheap, acquire Zoloft.
یکی از اهداف بسیاری از سازندگان ارزهای دیجیتال، ایجاد یک سیستم تراکنش دیجیتال امن بود. این سیستم برای آسیب‌پذیری‌های مرتبط با امور مالی آنلاین، مانند هک کردن حساب‌های آنلاین و احراز هویت پرداخت تقلبی، طراحی شده است. سیستم فوق‌العاده نوآورانه بلاکچین، یک شبکه نقطه به نقطه جهانی ضبط ومحافظت از اطلاعات را برای این پارادایم جدید فراهم کرد تا به واقعیت تبدیل شود.
امروزه در سراسر جهان تمامی پرونده‌های معاملات مبتنی بر ارزهای دیجیتال در بلاکچین ذخیره می‌شوند و از آن‌جایی‌که این پرونده‌ها در کل جامعه کاربران پخش می‌شوند، داده‌ها از لحاظ ذاتی در برابر اصلاحات مقاوم هستند. هیچ قطعه‌ای از داده‌ها بدون تغییر تمامی بلوک‌های دیگر تغییر نمی‌کند و برای این کار باید داده‌های اکثریت شبکه دستکاری شود. به این ترتیب، بلاکچین یک سیستم امن کوانتومی است، زیرا پیشرفت در محاسبات قدرت امنیت سیستم را تضعیف نخواهد کرد. اما باید به این نکته نیز توجه داشت که تهدید کامپیوترهای کوانتومی در حوزه ارزهای دیجیتال هیچ ارتباطی با آسیبپذیری حساب‌های شخصی و کیف پول افراد ندارد؛ بلکه رایانه‌های کوانتومی توانایی هک کدهای اجرا شده توسط کاربران برای تأیید تراکنش‌های رمزنگاری را دارند.
به‌عنوان مثال، هنگامی‌که یک کاربر مبادله‌ای را با استفاده از بیت کویین انجام می دهد، مقدار پول ارسال شده باید به مقدار خالی که قبلا در شبکه بلاکچین ثبت شده است، اشاره کند. کاربران یک کلید خصوصی مربوط به حساب ارز دیجیتالی و یا آدرس خود را ارائه می‌دهند. این کلیدها به‌طور معمول شامل ترکیبی 64 کاراکتری از حروف و ارقام است. برای استفاده از بیت‌کوین‌های یک کاربر دیگر، هکر باید کلاس کلیدی مرتبط با آدرس را تولید کند که البته این عملیات ریاضی تا کنون غیر قابل قبول در نظر گرفته شده است.
در حالی‌که هک کردن یک کلید رمزنگاری مجازی با استفاده از یک کامپیوتر باینری تقریبا غیرممکن است، ماشین‌های کوانتومی در نهایت به این قابلیت از طریق توان پردازش محض خود دست می‌یابند. بنابراین از آن‌جایی‌که توانایی‌های رایانه‌های کوانتومی هر 18 ماه دو برابر شده است، اجرای این سناریو به دور از واقعیت نیست.
اما این بدین معنا نیست که با وجود رایانه‌های کوانتومی نمی‌توان منتظر رمزنگاری امن در جهان باشیم، بلکه آن‌چه پردازنده‌های کوانتومی تهدید می‌کنند، سیستم فعلی است که در آن از ارزهایی مانند بیت کویین استفاده می‌شود. جامعه کاربران به‌منظور حفظ ارزش این ارزها باید به روش‌های جدید احراز هویت برای انجام معاملات در شبکه بلاکچین احتیاج داشته باشند. از سوی دیگر، راه‌حل توسعه این روش‌های جدید در ایجاد رمزنگاری کوانتومی ایمن تعریف شده است. بسیاری از رهبران صنعت مشغول کار و توسعه انواع مختلفی از امضاهای امنیتی هستند که می‌تواند حملات ماشین‌های کوانتومی را تحمل کنند. نکته جالب اینجاست که بسیاری از این‌ها بر اساس طرح‌های ریاضی دهه‌های گذشته کشف شده‌اند که در حال حاضر برای رمزنگاری دیجیتالی استفاده می‌شوند!
در سال 2016، آژانس امنیت ملی آمریکا (NSA) گزارشی را تهیه کرد که در آن تهدید محاسبات کوانتومی برای زیرساخت‌های فعلی امنیت سایبری را تشریح می‌کند. این گزارش به این نتیجه رسید که دهه‌ای را پیش‌رو خواهیم داشت که پردازنده‌های کوانتومی در آن‌ها خطر واقعی را برای رمزنگاری مبتنی بر کلیدهای عمومی و خصوصی کاربران ایجاد می‌کنند، اما با توجه به سرعت این فناوری در نیمه گذشته، به نظر می‌رسد که این برآورد بسیار خوش‌بینانه بوده است. در واقع، بسیاری از کارشناسان، زمان‌بندی NSA را به کمتر از پانزده سال یا حتی دهه آینده کاهش می‌دهند.
در حال حاضر، بهترین توصیه برای کاربرانی که با ارزهای دیجیتال سر و کار دارند این است که شروع به یافتن راه‌های مقاوم شدن کلید خصوصی خود با ابزار مقاوم در برابر کوانتوم کنند. همچنین این دسته از کاربران باید به این نکته نیز توجه داشته باشند که ممکن است ارزهای دیجیتال در آینده وجود خارجی نداشته باشند اما در حال حاضر پایه‌های امنیتی سیستم فعلی را تشکیل داده‌اند.
انتهای پیام/
نظرات کاربران