اختلاف میان شرکاء و مؤسسان یک استارتاپ زمانی رخ می‌دهد که به‌تدریج موفقیتی حاصل یا به‌طور مثال امکان کسب درآمدهای کلان ممکن می‌شود اما برای جلوگیری از بروز این آفت سوزاننده، چه باید کرد؟
به گزارش بادیجی ، در ابتدای راه‌اندازی یک استارتاپ همه چیز خوب به نظر می‌‌رسد و تعدادی جوان دورهم جمع می‌شوند تا یک ایده را به‌تدریج به یک کسب‌و‌کار موفق تبدیل کنند و با آن دنیا را تغییر دهند.
هدف آنان معرفی و ارائه موردی نوآورانه است که پول به دنبال خواهد آورد اما همیشه اینطور نخواهد بود زیرا در موارد زیادی پیش آمده است که میان مؤسسان یا شرکایی که یک کسب‌و‌کار را راه‌اندازی کرده‌اند، مشاجره و اختلاف پیش می‌آید.
دلیل ایجاد اختلافات
اختلاف میان شرکاء و مؤسسان یک استارتاپ زمانی رخ می‌دهد که به‌تدریج موفقیتی حاصل یا به‌طور مثال امکان کسب درآمدهای کلان ممکن می‌شود.
زمانیکه چنین اتفاقی می‌افتد، اختلاف در دیدگاه‌ها عمیق‌تر شده و طرفین و شرکاء هر یک راهبردی متفاوت برای پیشرفت کارها ارائه می‌دهند که منجر به ایجاد اختلافات می‌شود.
یکی از علتهای مهم ایجاد اختلاف میان مؤسسان یک استارتاپ این است که هر یک از آنها زندگی متفاوتی دارند و بر این اساس اهداف متفاوتی را دنبال می‌کنند.
برای مثال یکی از شرکاء ممکن است به فکر بازنشستگی باشد و دیگری به دلیل شرایط سنی متفاوت، درصدد توسعه کارها؛ اختلافات ناشی از چنین شرایطی می‌تواند به شرکت ضربه بزند.
راهکارهای برون‌رفت یا کاهش ریسکها
1. سند راهبردی
به‌منظور کاهش مخاطرات ناشی از ایجاد اختلاف میان مؤسسان یک استارتاپ، باید توجه داشت که وجود یک سند راهبردی بسیار مهم است؛ سندی که آینده و اهداف شرکت را تعیین و شرکاء روی آن توافق کنند.
2. توافقنامه سهامداران
به‌منظور کاهش ریسک ایجاد اختلاف میان شرکای یک استارتاپ یا مخاطرات ناشی از خروج بعضی از مؤسسان، مؤسسان باید بر سر «توافقنامه سهامداران» به توافق برسند؛ توافقنامه سهامداران، رابطه بین مؤسسان و سهامداران یک شرکت را تنظیم می‌کند و دربرگیرنده اصول مربوط به موضوعات مهمی مانند مدیریت شرکت (برای مثال مشخص کردن اعضای هیئت مدیره) و تصمیمات مهم گرفته‌شده در شرکت (مانند جمع‌آوری سرمایه در آینده، خرید نیازمندیهای شرکت، استخدام و اخراج پرسنل کاری) است.
فرآیند تصمیم‌گیری هم باید به‌دقت مورد بررسی قرار گیرد و در مورد آن تصمیم‌گیری شود؛ به‌طور مثال باید مشخص شود که آیا تصمیمات مهم را هیئت سهامداران أتخاذ می‌کند یا رأی اکثریت در این باره تأثیرگذار است؛ شیوه‌های مختلف تصمیم‌گیری باید با ساختارهای مختلف و دقیقی تعریف و نقشی که هر یک از اعضاء در این ساختار دارند به روشنی مشخص شود.
تجربه نشان داده است که مشخص کردن افراد تصمیم‌ساز از همان ابتدای فعالیت، نقش مهمی در کاهش اختلافات دارد؛ همچنین امکان تصمیم‌گیری توسط یک فرد بسیار مؤثرتر و کم تنش‌تر از تصمیم‌گیری با دو یا سه فرد با اقتدار مساوی است؛ همچنین باید در این توافقنامه به‌روشنی مشخص شود که در صورت تشدید اختلافات باید به چه راه‌حلی متوسل شد و در نهایت هم اگر اختلافات حل نشد تنها راه باقیمانده مراجعه به دادگاه خواهد بود.
یکی دیگر از مزایای توافقنامه سهامداران این است که در آن سناریوهای مختلف خروج سهامداران و مؤسسان به‌خوبی مشخص شده است؛ همین شفافیت مانع از شکل‌گیری اختلافات در زمان خروج یکی از شرکاء و سهامداران خواهد شد زیرا در توافقنامه بر سر چگونگی برخورد با سهام سهامداران خارج شده توافق شده است.
3. موافقتنامه استخدام
داشتن یک موافقتنامه درباره استخدام پرسنل کلیدی شرکت می‌تواند مانع از شکل‌گیری اختلافات میان مؤسسان شرکت شود؛ بعضی از مؤسسان یا سهامداران یک شرکت دارای وظایفی هستند که باید انجام دهند.
در واقع آنها به استخدام شرکت درآمده‌اند و همه‌چیز باید در این باره شفاف باشد؛ توافقنامه استخدامی باید به‌طور روشن نقش هر یک از مؤسسان (که جزو نیروهای استخدامی هم محسوب می‌شوند) را مشخص و تعیین کند.
این کار مانع از ایجاد اختلافات میان مؤسسان می‌شود که در موارد بسیاری علت اختلاف آنها مشخص نبودن وظایف محوله است؛ در صورتیکه نقش یکی از شرکاء تغییر کند یا یکی از مؤسسان تصمیم بگیرد از شرکت خارج شود، می‌توان توافق استخدام را به‌روز کرد تا با شرایط جدید تطابق پیدا کند.
در نهایت باید توجه داشت که شرکاء و مؤسسان یک استارتاپ باید از همان ابتدا بدانند که بروز اختلافات موضوعی طبیعی است و نباید درباره آن جبهه بگیرند.
هدف ما از طرح موارد بالا تنها کاهش امکان ایجاد اختلاف میان شرکا است؛ با چنین راهکارهایی می‌توانید از شکل‌گیری اختلافات و هدر رفتن زمان و هزینه برای رفع آنها پیشگیری کنید.
انتهای پیام/
نظرات کاربران