کمپانی وسترن دیجیتال از ساخت دو هارد مبتنی بر هلیوم با ظرفیت‌های ۱۲ و ۱۴ ترابایت خبر داده است.
به گزارش بادیجی به نقل از زومیت، هارد دیسک‌ها ممکن است در حال حاضر نتوانند به اندازه‌ی چند سال پیش، توجه علاقه‌مندان را به خود جلب کنند. دلیل این امر بیشتر به خاطر توسعه‌ی و بهبود چشمگیر عملکرد حافظه‌های SSD است. اما باید توجه داشت که آن‌ها هنوز هم فضای ذخیره‌سازی بسیار بیشتری را با هزینه‌ی کمتر در قیاس با حافظه‌های SSD ارائه می‌دهند. کمپانی وسترن دیجیتال به‌عنوان اولین شرکتی شناخته می‌شود که هارد دیسک‌های هلیومی را روانه‌ی بازارهای کرده است و در حال حاضر این کمپانی قصد دارد. فناوری‌های خود را در زمینه‌ی هارد بیش از این نیز توسعه دهد و این امر را با معرفی دو درایو جدید اثبات کرده است. دو هارد دیسکی که در مورد آن صحبت می‌کنیم، عبارتند از یک حافظه‌ی ۱۲ ترابایتی که در حال حاضر روانه‌ی بازار شده و مورد دیگر یک هارد با ظرفیت ۱۴ ترابایت است که گفته می‌شود در آینده‌ی نزدیک به بازار خواهد آمد.
هارد ۱۲ ترابایتی با عنوان (HGST Ultrastar He12) در واقع یک درایو با هشت-پلاتر و ظرفیت ۸۶۴ گیگابیت بر اینچ مربع است و با سرعت ۷۲۰۰ دور در دقیقه گردش می‌کند. گفتنی است که HGST یک شرکت فرعی و وابسته به وسترن دیجیتال است. این مدل در دو نوع رابط SATA و SAS با حداکثر سرعت انتقال متوالی به میزان ۶ گیگابایت بر ثانیه یا ۱۲ گیگابایت بر ثانیه (بسته به نوع رابط کاربری آن) تولید می‌شود. باید اشاره کنیم که نرخ انتقال مستمر برای این هارد بین این دو نسخه‌ی یادشده یکسان و برابر ۲۴۳ و ۲۵۵ مگابیت بر ثانیه است. هر دوی این درایوها دارای کش ۲۵۶ مگابایتی و همچنین زمان جستجوی ۸ میلی‌ثانیه‌ای برای فرایند خواندن و نوشتن (read and write) هستند.
بر پایه‌ی توضیحات ارائه‌شده از سوی وسترن دیجیتال، این پیکربندی هشت‌پلاتری دربردارنده‌ی دو پلاتر کامل در بخشی بالاتر از درایوهای هوا با بیشترین مقدار تراکم است. از این‌رو، ما در اینجا باید نقش هلیوم را مورد توجه قرار دهیم. چون چگالی هلیوم به‌قدری کمتر از هوا است که پلاترهای درایو می‌توانند فشرده‌تر از حالت عادی شوند و همچنین دارای لرزش و اصطکاک کمتر نسبت به وضعیتی باشند که در قسمت داخل درایو قرار دارند. در حالت تئوری، وسترن دیجیتال می‌تواند از دیسک‌های هلیومی به‌منظور به چرخش درآوردن تعداد کمتری از پلاترها با سرعتی بیشتر استفاده کند. اما واقعیت این است که ظهور SSD-ها به‌احتمال زیاد به‌عنوان نقطه‌ی پایانی برای تلاش‌ها و ایده‌های این‌چنینی محسوب می‌شود. حتی اگر یک هارد دیسک پیشرفته بتواند به‌عنوان مثال به‌سرعت گردشی حدود ۲۵ هزار دور بر دقیقه برسد (که این مقدار به میزان ۱.۶۶ برابر سریع‌تر از سریع‌ترین درایوهای 15K است.)، باز هم به‌هیچ‌عنوان نمی‌تواند از نظر زمان جستجو یا نرخ تبادل اطلاعات با حافظه‌های ذخیره‌ی مدرن رقابت کند.
با اینکه هر دو هارد ۱۲ ترابایتی و ۱۴ ترابایتی بر پایه‌ی طراحی هشت‌پلاتری مشترکی ساخته شده‌اند و هر دو نیز وابسته به هلیوم هستند، اما در عین حال این دو مدلیک تفاوت ساختاری دارند. درایو ۱۲ ترابایتی از سیستم ثبت مغناطیسی عمودی یا PMR استفاده می‌کند؛در حالی که درایو ۱۴ ترابایتی از حالت ثبت مغناطیسی مسطح یا SMR بهره می‌برد. SMR این توانایی را دارد که به میزان تراکم ناحیه‌ای بالاتری در قیاس با PMR برسد، چرا که مسیرهای درایو همان‌طور که در تصویر زیر نشان داده می‌شود، در بالای یکدیگر قرار گرفته‌اند. البته تصویر زیر در اصل از یک ارائه از سوی شرکت Seagate گرفته شده است. اما مفهوم آن قابل تعمیم به تمام درایوهای SMR است.
از آنجایی که در حال حاضر یک همپوشانی در سراسر مسیرها وجود دارد، هد مورد استفاده برای فرایند نوشتن در یک HDD این قابلیت را خواهد داشت که بیش از یک مسیر را در آن واحد بازنویسی کند. چنین امری مستلزم این است که درایو قادر به خواندن و سپس بازنویسی داده‌ها روی مسیرهای متعدد در یک مرحله برای جلوگیری از پاک شدن اطلاعات حیاتی و به‌تبع آن افت عملکرد کلی درایو باشد. به‌عنوان یک نتیجه از تفاسیر فوق، باید بگوییم که درایوهای SMR معمولا برای استفاده‌ی مصرف‌کننده‌های عادی توصیه نمی‌شوند؛ بلکه آن‌ها برای استفاده در شرکت‌هایی در نظر گرفته می‌شوند که از اشکالات موجود در ساختار آن‌ها به خاطر ظرفیت‌های بالای ذخیره‌سازی‌شان چشم‌پوشی می‌شود.
درایوهای SMR می‌توانند دارای ظرفیت ذخیره‌ی داده‌ای تا میزان ۲۵ درصد بیشتر از ظرفیت یک درایو PMR معمولی باشند. پس با این اوصاف خیلی جای تعجب ندارد که ما در آینده‌ی نه‌چندان دور، شاهد معرفی هاردهای ۱۶ ترابایتی از نوع SMR از سوی وسترن دیجیتال باشیم. به‌طور کلی دو نوع درایو SMR وجود دارد: مبتنی بر مدیریت هاست و مبتنی بر مدیریت دستگاه. درایوهای مبتنی بر مدیریت هاست نیاز به سیستم عامل یا برنامه‌های کاربردی خاصی دارند تا بتوانند ویژگی‌های مختص به خود را مدیریت کنند و در نتیجه اطمینان حاصل شود که بازنویسی مسیر در حداقل مقدار خود نگه‌داشته می‌شود. در حالی که دیسک‌های مبتنی بر مدیریت دستگاه همانند هاردهای معمولی با دستگاه‌های اتصال پیدا می‌کنند. گفتنی است هارد Ultrastar He12 14TB که به‌زودی به بازار خواهد آمد از نوع مدیریت مبتنی بر دستگاه خواهد بود و همین امر باعث می‌شود این هارد برای استفاده‌ی مشتریان عادی سازگاری ضعیفی داشته باشد.
انتظار می‌رود سیگیت و دیگر کمپانی‌ها، درایوهای ۱۲ ترابایتی خود را در سال ۲۰۱۷ معرفی کنند. همچنین باید منتظر معرفی هاردهای ۱۶ ترابایتی در چند سال بعد باشیم. به‌طور کلی تخمین ما این است که در سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۰ شاهد معرفی سری جدیدی از هاردها با ظرفیت‌های بسیار بیشتر از هاردهای فعلی خواهیم بود.
نظرات کاربران