نیمه تیر ماه سال جاری رئیس کل سازمان امور مالیاتی خبر از شناسایی یازده هزار شرکت فعال در فضای مجازی و همچنین ابلاغ دستور «دریافت مالیات از این شرکت‌ها» داد و عنوان کرد که بررسی موضوع دریافت مالیات از این شرکت‌ها آغاز شده است.
به گزارش خبرنگار بادیجی، اولین گام های آغاز به کار استارتاپ ها در ایران ، زمانی برداشته شد که کشورمان تحت تاثیر شدیدترین تحریم های بین المللی، شرایط اقتصادی مساعدی را به خود نمی دید. استارتاپ های بزرگ و موفق ایرانی چون دیجی کالا (۱۳۸۴)، کافه بازار (۱۳۸۸)، آپارات (۱۳۸۵) و بسیاری دیگر به لطف ایده و تلاش و پشتکار جوانانی ایجاد شده که به دلیل تخصص و توانمندی های خود امکان این را داشتند تا به یکی از دعوت نامه های شرکت های بین المللی معروف دنیا پاسخ مثبت داده و زندگی شغلی خود را در کشوری دیگر پی گیرند اما با وجود تمام سختی ها، مشکلات و محدودیت ها ماندند و کسب و کار خود را در کشور خود آغاز کردند.
تمامی این شرکت ها از سرمایه گذار داخلی بهره گرفتند و تمامی موفقیت آنها مدیون تلاش و ذهن خلاق بنیانگذارانشان و سرمایه داخلی بوده است. اکنون پس از گذشت چندین سال از فعالیت آنها، تعدادشان به حدی رسیده است که بخش قابل توجهی از اقتصاد کشور را تحت تاثیر قرار داده و گاه بار مشکلات اقتصادی را به دوش کشیده اند.
حال با وجود فعالیت های ارزشمند استارتاپ ها چند وقتی است که مسئله فرار مالیاتی این بخش از اقتصاد کشور مطرح شده که با واکنش بسیاری از فعالین این حوزه همراه بوده است. این قشر معتقد هستند که به دلیل ماهیت فعالیت‌هایشان نمی‌توانند غیرشفاف عمل کنند که اگر این گونه نبود مانند بسیاری از رقبای سنتی خود که سالها از زیر بار پرداخت مالیات شانه خالی کرده اند، رسوا می شدند. تمرکز بیش از حد بر فعالیت استارتاپ ها این فکر را به ذهن می رساند که تمامی بخش های اقتصادی کشور در بهترین شرایط ممکن نسبت به پرداخت مالیات خود هستند و هیچ بخش از اقتصاد کشور فرار مالیاتی نداشته است و ندارد!
این در حالی است که بسیاری از کسانی که معاف از مالیات هستند، با توجه به نحوه عملکرد اقتصادیشان باید ملزم به پرداخت مالیات باشند اما با توجه به حامیانی که دارند از این قاعده مستثنی شده اند. در واقع تنها 60 درصد از اقتصاد کشور ملزم به پرداخت مالیات بوده و 40 درصد از اقتصاد معاف از مالیات است! از ۶۰ درصد باقیمانده نیز ۲۵ درصد فرار مالیاتی داریم و در نهایت فقط ۳۵ درصد از اقتصاد کشور مالیات پرداخت می‌کنند.
حال با وجود شرایط ذکر شده چندین نکته باید مورد توجه قرار گیرد. نخست این که چطور ممکن است مطابق ادعای مطرح شده ، کسب‌وکارهایی که با مدل مبتنی بر فناوری و أخذ مجوز از نهادهای موجود در کشور فعالیت می‌کنند، از نظر ممیزان مالیاتی دور بمانند یا اقدام به فرار کنند؟!. اما سؤال مهمتر این است «به فرض اینکه چنین موضوعی صحت داشته باشد، چرا داد کسانی که سالهاست جزو فراریان مالیاتی صنوف هستند، درآمده و می‌خواهند حاکمیت را به جان کسب‌وکارهای کوچک و نوپا که بنیه برخورد با چنین شرایطی را ندارند، بیندازند؟»
از طرف دیگر مطابق قانون مالیاتی کشور شرکت‌های دانش‌بنیان و همچنین واحدهای پژوهشی، مهندسی و فناوری مستقر در پارک‌های علم و فناوری حسب مورد درصورت رعایت قوانین و مقررات به موجب 15 سال (مربوط به شرکت‌های دانش‌بنیان خارج از پارک) در صورت ارائه مجوز از معاونت علمی ریاست‌جمهوری درخصوص کالاها و خدمات دانش‌بنیانی معاف از مالیات هستند و همچنین واحدهای پژوهشی، مهندسی و فناوری مستقر در پارک در صورت ارائه مجوز از رئیس پارک و بابت فعالیت‌های فوق که در محدوده پارک انجام می‌پذیرد از 20 سال معافیت مالیاتی برخوردارند.
اکنون با وجود چنین قوانین و شرایطی چطور همچنان ادعا می شود که استارتاپ ها در ایران فرار مالیاتی دارند؟ آیا بهتر نیست به جای پرداختن به این بخش از اقتصاد به فکر فرار مالیاتی شرکت ها و ارگانهایی باشیم که با وجود سال ها فعالیت اقتصادی همواره از زیر بار پذیرش مسئولیت مالیاتی خود شانه خالی می کنند و بر پیکر اقتصادی کشور صدمه می زنند؟
انتهای پیام/
نظرات کاربران