مانند همه والدین خوب، بزرگترین هدف ما این است که فرزندان ما رشد کنند و به موفقیت در موقعیتهای خود دست یابند. برای انجام این کار، آنها نیاز به یادگیری مهارتهای زندگی و آموزش دارند…
به گزارش بادیجی ، شاید حالت ایدهآل برای هر یک از والدین متفاوت باشد؛ برخی دوست دارند تا فرزندانشان به موقعیتهای بالای علمی دست یابند و در کار خود موفق باشند و در مقابل برخی دیگر دوست دارند تا آنها ازدواج کنند و یک زندگی مستقل را تشکیل دهند. بنابراین، برای کمک به این فرآیند دنبال ما باشید.
هیچ راهی سادهتر از خاموش کردن وایفای برای جلب توجه فرزندان وجود ندارد.
در حال حاضر بزرگترین هدف کودکان دستیابی به رمز وایفای و دور زدن کنترلهای والدین است تا بتوانند هر زمان که نیاز دارند آن را خاموش و یا روشن کنند.
در اغلب موارد وبگردی و یا بازیهای ویدئویی بهطور مستقل انجام می شوند؛ اما کودکان برای فراگرفتن برخی از مهارتها نیازمند کار دستهجمعی، بازی کردن و تجربه شکست و یا پیروزی هستند. در حالیکه در برخی از بازیهای هیجانانگیز مهارت خاصی وجود دارد، فاکتور شانس نیز بیتاثیر نیست.
در ادامه به معرفی مهارتهایی میپردازیم که میتواند برای کودکان سرگرمکنندهتر از فضای مجازی باشد:
ریاضی ذهنی: انجام برخی سوالات ریاضی از طریق ذهن میتواند به یادگیری هرچه بیشتر مهارتهای ذهنی به کودکان کمک کند.
یادگیری نکات مهم: کودکان ما میتوانند با رویدادهای مهم تاریخی، ادبیات، علوم پایه و جغرافیا، و بسیاری چیزهای دیگر، به جای پیگیری و پاسخ به سوالات مشخص درباره هر موضوع آشنا شوند. به نظر میرسد بحث در خصوص موارد گفته شده شیرنتر از گفتن “امروز، ما در مورد مقیاسی برای اندازهگیری سرعت باد صحبت کردیم! این مقیاس بوفورث نامیده می شود!”، باشد.
paroxetine tablets buy, acquire clomid. پذیرفتن بد و خوب بهعنوان بخشی از زندگی: دانستن و اطلاع بیشتر پیرامون موضوعات مختلف، شانس شما را برای یک پیروزی بزرگ افزایش میدهد، اما داشتن هیچ مقدار از آمادگی به شما کمک نمیکند. فرزندان شما باید بدانند که یک رخداد بد به معنی پایان دنیا نیست و همچنین دست یافتن به رشتهای از موفقیت، به این معنی نیست که بهتر از هر کس دیگری هستند.
تعامل با دیگر افراد: در حال حاضر شما میتوانید با بسیاری از افراد در فضای مجازی در تعامل باشید، اما قطعا این نوع تعاملات در مقایسه با تعاملات رو در رو متفاوت است. فرزندان شما در فضای مجازی ارتباط چهره به چهره ندارند و میتوانند بدون هیچ دلیلی به گفتگوی خود با فرد مقابل پایان دهند. اما هنگامیکه آنها با دیگران بازی میکنند، نمیتوانند این کار را انجام دهند و در واقع در حال یادگیری مهارتهای اجتماعی واقعی هستند.
میتوان گفت؛ با وجود مزایایی که این دستگاهها به فرزندان ارائه میدهند، بهتر است حداقل تا قبل از 12 سالگی، گوشیهای هوشمند را در اختیار فرزندان خود قرار ندهید.
انتهای پیام/
نظرات کاربران