سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی با تقاضای دو شرکت برای دریافت پروانه اپراتور مجازی موبایل موافقت و پروانه‌شان را صادر کرد تا تعداد پروانه‌های این صادر شده این بخش به سه مورد برسد.
به گزارش خبرنگار بادیجی، حاکمیت حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات شش ماه پس از اعطای اولین پروانه «اپراتور مجازی تلفن همراه» به شرکت «کيش‌سل پارس»، اکنون دو پروانه دیگر برای این حوزه صادر کرده تا رنج جدیدترین پروانه‌های خدماتی ارتباطات سیار ایران به سه برسد.
سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی به صورت همزمان دو پروانه MVNO برای شرکتهای «نگين ارتباطات آوا» و «ارتباطات همراه شاتل» به مدت پنج سال صادر کرده تا بتوانند به ارائه خدمات اپراتوری در ایران بپردازند.
به گزارش بادیجی، اپراتور مجازی تلفن همراه یا MVNO که برگرفته از Mobile Virtual Network Operator است یک نوع اپراتور موبایل تلقی می‌شود که خود عملأ دارای امکانات فیزیکی برای ارسال مکالمات و داده‌ها نیست.
این اپراتورها معمولا با یک اپراتور موبایل (MNO) که دارای امکانات فیزیکی برای ارسال مکالمات و داده‌ها است، قرارداد منعقد می‌کنند تا با خریداری خدمات به شکل عمده از آنها، بتوانند به فروش با نام و برند اختصاصی خود بپردازند.
در واقع این کار به نوعی خرده فروشی محسوب می‌شود و MVNOها به عنوان بازوی بازاریابی اپراتورهای اصلی موبایل عمل می‌کنند تا در شرایط رو به اشباع بازار، بتوانند ظرفیت خالی آنها را فعال کنند.
در دنیا نخستین MVNO توسط اپراتور دانمارکی TELE2 شکل و پس از آنکه موج این پدیده اروپا را فرا گرفت، اپراتور مجازی موفق انگلیس در سال ۱۹۹۹ میلادی با برند Nextel به فروش خدمات مخابراتی اپراتور UK پرداخت.
موفقیت این اپراتور فاقد شبکه و تجهیزات، به شکل‌گیری اپراتور مجازی «ویرجین موبایل» در ایالات متحده آمریکا منجر شد.
به گزارش بادیجی، با توجه به اینکه نزدیک به دو سال می‌شود بحث ارائه این پروانه‌ها در دولت شکل گرفته، حق امتیاز اپراتورهای مجازی MVNO نوع اول طبق نظر هیئت دولت به میزان ۵۰ میلیارد ریال و پروانه اپراتور مجازی تلفن همراه نوع دوم ۲۰ میلیارد ریال تعیین شد.
تفاوت اپراتورهای مجازی تلفن همراه با اپراتورهای موبایل دارند به شرح زیر است:
سرویس‌های اپراتور مجازی که به عنوان MVNO در کشور فعالیت خواهد کرد مشابه سرویس‌های اپراتورهای موجود خواهد بود و عمده تفاوت بین آنها، این است که MVNOها شبکه دسترسی یا همان طیف رادیویی را ندارند.
در واقع اپراتور مجازی تلفن همراه (Mobile Virtual Network Operator) نوعی اپراتور تلفنی است که خود عملأ دارای امکانات فیزیکی برای ارسال مکالمات و داده‌ها نیست.
این نوع اپراتورها با بستن قرارداد با یک اپراتور دیگر که دارای امکانات فیزیکی برای ارسال مکالمات و داده‌هاست، خدمات خود را بصورت عمده خریداری کرده و سپس با نشان تجاری و برند خود اقدام به فروش خدمات تلفن همراه، در بازار خرده‌فروشی می‌کنند.
انتهای پیام/
نظرات کاربران