[stextbox id=”alert”]محققان دانشگاه پیام نور مرکز تبریز تلاش کرده‌اند با تولید نانوالیافی در مقیاس آزمایشگاهی پوست‌های آسیب‌دیده، استخوان و بافت های عصبی را ترمیم کنند.[/stextbox]
ستاد ویژه توسعه فناوری نانو اظهار کرد: نیاز به جایگزینی یا ترمیم بافت ها و ارگان های آسیب دیده هر روز از اهمیت بیشتری برخوردار می شود. از این جهت، تلاش های تحقیقاتی وسیع تری در زمینه طراحی و گسترش بیومواد جهت رسیدن به اهداف مذکور در دهه‌های اخیر صورت پذیرفته است. داربست ها ساختار مصنوعی هستند که سلول ها درون آنها کشت می شوند، طراحی و ساخت این داربست ها یکی از بایدهای اولیه در مهندسی بافت است.
این ساختارها توانایی تقلید و حمایت از ساختار بافت سه بعدی را دارند. ساختار داربست‌ها و بافت منطقه کاشت باید تا حد امکان باید شبیه باشند. در این صورت ترمیم و بهبود بافت آسیب دیده از لحاظ کیفی و کمی افزایش پیدا میکند.
بخشعلی معصومی -عضو هیأت علمی دانشگاه پیام نور مرکز تبریز- مجری طرح ضمن تأکید بر خواص حائز اهمیت داربست‌ها به توضیح اهداف این طرح پرداخت و اظهار کرد: نانوالیاف پلیمری که دارای خواص زیست سازگاری، زیست تخریب پذیری، مکانیکی و رئولوژیکی مناسب باشند می‌توانند به‌عنوان داربست مورد استفاده قرار بگیرند.
وی افزود: هدف از انجام این طرح سنتز و ارزیابی یک داربست جدید جهت ترمیم و بهبود بخشیدن بافت‌های آسیب‌دیده‌ی پوست بوده است.
معصومی متذکر شد: داربست‌های سنتز شده علاوه بر خواص ذکر شده، دارای رسانایی الکتریکی هم هستند که باعث شده است این داربست‌ها در مقایسه با داربست‌های نارسانا عملکرد موثرتری در مهندسی بافت‌هایی نظیر پوست، عصبی و استخوان که نیازمند سیگنال‌های الکتریکی هستند داشته باشند.
به گفته معصومی، در این طرح پژوهشی برای ساخت داربست های ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده‌ی پوستی، سیستم پلیمری متشکل از پلی‌استرهای آلیفاتیک، پلی آنیلین و پلی کاپرولاکتون معرفی شده است. خلل و فرج موجود در این سیستم پلیمری به‌صورت نسبی محیط خارج سلولی را شبیه‌سازی میکند.
معصومی گفت: در خصوص تهیه و ارزیابی این داربست‌ها، در مرحله اول پلی‌استر پرشاخه سنتز و با استفاده از آنترانیلیک اسید عامل دار شد؛ سپس پلی آنیلین از این پلی‌استر رشد داده شد.
وی افزود: در مرحله بعد، ، با استفاده از دستگاه الکتروریسی، ترکیب پلیمر سنتز شده با پلی کاپرولاکتون به نانوالیاف تبدیل شد و در نهایت قابل‌استفاده بودن آنها در مهندسی بافت پوست و خواص فیزیکی، شیمیایی و زیستی نانوالیاف سنتز شده مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت.
این تحقیقات حاصل تلاش‌های دکتر بخشعلی معصومی – عضو هیأت علمی دانشگاه پیام نور مرکز تبریز- رعنا سروری و مهدی جای مند- دانشجویان مقطع دکترای این دانشگاه است. نتایج این کار در مجله RCS Advances (جلد ۶، شماره‌ی ۲۳، سال ۲۰۱۶، صفحات ۱۹۴۳۷ تا ۱۹۴۵۱) به چاپ رسیده است.
نظرات کاربران