با این که مدتی کمی است که تب ماینینگ در کشور ما فروکش کرده است، اما شاید بد نباشد که نگاه مختصری به تاریخچه‌ی سخت‌افزارهای ماینینگ بیاندازیم و به راحتی بفهمیم که چرا عده‌ای در داخل کشور بسیار دیرهنگام به استخراج بیت‌کوین با استفاده از کارتهای گرافیکی پرداختند.
به گزارش بادیجی ، استخراج، ماینینگ و معدنکاوی، همگی اصطلاحاتی هستند که برای فرآیند به دست آوردن ارزهای رمزنگاری شده(رمزپایه، مجازی و …) استفاده می‌شود و بد نیست بدانید که در گذشته‌ای نه چندان دور، این عمل صرفاً با استفاده از یک کامپیتور ساده انجام می‌گرفت و تنها عده‌ای از روی علاقه به ارزهای این چنینی به انجام این کارهای می‌پرداختند.
در سال ۲۰۰۹، اولین ماینرهای بیت‌کوین از پردازنده‌های چند هسته‌ای استانداردی برای ماینینگ استفاده می‌کردند که نرخ تولید در آن‌ها ۵۰ بیت‌کوین به ازای هر بلاک بود. اگر در آن هنگام شما مجموعه کافی از کامپیوترهای توانمند را در اختیار داشتید، به راحتی می‌توانستید روزانه در حدود ۵ دلار درآمد داشته باشید و این مقدار با توجه به میزان انرژی و پیچیدگی مورد نیاز برای این مسئله، برای علاقمندان و متخصصان دنیای ماینینگ می‌توانست سودمند باشد.
اولین قطعاتی که برای ماینینگ استفاده شده‌اند
نکته‌ی جالب ماجرا در این است که همان ۵۰ بیت‌کوین به نرخ امروزی دارای چند صد‌هزار دلار ارزش است که البته در همین چند وقت پیش و با قیمت ۲۰۰۰۰ دلاری هر بیت‌کوین، این مقدار نزدیک به یک میلیون دلار بود. اما شاید برای شما جالب باشد که بدانید که شروع انقلاب بیت‌کوین از کمپانی‌های بزرگ نبوده و به نوعی همه چیز از فردی به نام لیزلو هنیاکز(Lazlo Hanyecz) در ماه می سال ۲۰۱۰ شروع شد و او در پستی در انجمن Bitcointalk اعلام کرد که حاضر است به ازای پیتزا مقداری بیت‌کوین بپردازد. دقت کنید که در آن زمان چیزی با این ارز مبادله نشده و کمتر کسی هم به انجام مبادلات با استفاده از ارز‌ها فکر کرده بود.
او در پست خود نوشته بود که:
من برای تعدادی پیتزا حاضرم ۱۰۰۰۰ بیت‌کوین بپردازم…البته دو پیتزای بزرگ که من بخشی از آن‌ها را برای روز بعد خودم نگهدارم.
من نگه داشتن لقمه‌ای پیتزا برای بعد را دوست دارم. شما می‌توانیم خودتان این پیتزاها را به خانه‌ی من بیاورید و یا اینکه سفارش آوردن برای من از جایی بدهید
سرانجام کسی این کار را برای هنیاکز انجام می‌دهد و او وعده‌ی غذایی ۸.۶ میلیون دلاری(با توجه به نرخ زمان نوشتن مقاله) خود را در هشت سال پیش میل می‌کند!
اما مهمتر از آن در اکتبر ۲۰۱۰ بود که کد مورد نیاز برای ماینینگ بیت‌کوین با پردازنده‌های گرافیکی به صورت عمومی منتشر شد و با توجه به این که عمل ماینینگ یا همان معدنکاوی مشکل‌تر از گذشته شده بود و به همین خاطر به نسبت گذشته نیاز به سخت‌افزارهای اختصاصی بهتر و بیشتری شده بود، در نهایت جامعه‌ی ماینرها به کارتهای گرافیکی برای معدنکاوی روی آوردند.
انجام عمل ماینینگ با استفاده از یک پردازنده‌ی گرافیکی به دانش فنی خیلی کمی احتیاج داشت و هر کسی می‌توانست با استفاده از چند صد دلار پول این کار را انجام دهد و با توجه به نیازهای محاسباتی پایین آن زمان برای معدنکاوی، این کار می‌توانست برای آن فرد سود داشته باشد. اما به هر جهت این مسئله به سرعت تغییر کرد و در حالی ارزهای رمزپایه به سرعت در میان انجمن‌ها گسترش پیدا می‌کردند، ایده‌های جدیدی هم در رابطه با سخت‌افزارهای ماینینگ بوجود آمد.
بر اساس مقاله تحقیقاتی پرفسور مایکل تیلور(Michael Taylor) از دانشگاه واشنگتن:
استفاده از پردازنده‌های گرافیکی برای بالابردن نرخ Hash(سرعت انجام یک عمل مورد نیاز برای استخراج بیت‌کویت) سرانجام ماینرها را به با محدودیت‌های این روش آشنا کرد و زمینه را برای خلق راه‌های جدید فراهم کرد. مثلاً در یک حالت استانداردی که رواج پیدا کرده بود، امکان این وجود داشت که پنج پردازنده‌ی گرافیکی را به یک مادربرد ارزان AMD با میزان DRAM پایین متصل کرد و این کار با استفاده از کابل‌های توسعه‌دهنده‌ی PCI Express و یک پاور خیلی قوی با بازدهی بالا انجام می‌شد.
این روشی بود که مردم ساده با استفاده از آن می‌توانستند در بستر بلاکچین و ارزهای رمزپایه به کسب درآمد بپردازند. در این هنگام به جایی رسیده بودیم که هر کسی می‌توانست شغل خود را رها کرده و با استفاده از ریگ‌های ماینینگ(سیستمی که برای انجام عمل ماینینگ استفاده می‌شود) نه چندان گران و قدرتمند به کسب درآمد پرداخته و بدون دغدغه به دیگر امور زندگی خود بپردازند.
با این حال هر چه جلوتر می‌رفتیم، سختی‌های استخراج بیت‌کوین و البته انرژی مورد نیاز آن هم افزایش پیدا می‌کرد و این گونه فرآیند انصراف کسانی که تفننی به این موضوع روی آورده بودند شروع شد. مهم‌ترین دلیل این مسئله این بود که این افراد نمی‌توانستند تعادل مناسبی را میان دخل و خرج خود بوجود بیاورند. اما در ژوئن ۲۰۱۱ بود که قطعات FPGA(field-programmable gate array) به یکباره محبوبیت بسیاری در دنیای ماینینگ پیدا کردند.
نکته مهم در این مسئله این بود که FPGAها به نسبت پردازنده‌های گرافیکی می‌توانستند یک عمل محاسباتی را با مصرف یک سوم انرژی انجام دهند. این اتفاق به نوعی مهم‌ترین تغییر در عرصه‌ی ماینینگ از ابتدای آن تا آن موقع بود و به شدت هم مورد استقبال قرار گرفت.
اگر شما در سال ۲۰۱۱ همچنان به عنوان یک ماینر مستقل از چینش ساخته شده از کارتهای گرافیک خود لذت می‌بردید، بدون شک کار شما به انتهای خود نزدیک شده بود. در یک تحویل سریع، FPGAها به ASICها(application-specific integrated circuit) تبدیل شدند و به نوعی استخراج بیت‌کوین از یک سرگرمی ساده به یک صنعت بزرگ تبدیل شد.
شما به تعداد زیادی از این دستگاه‌ها برای استخراج بیت‌کوین نیاز دارید
تفاوت FPGAها با ASICها در این بود که مورد اول برای انجام عمل ماینینگ به یکسری تنظیمات و اصلاحات نیاز داشت و این در حالی بود که ASICها به طور ویژه برای عمل ماینینگ توسعه داده شده بودند و به همین خاطر همچنان هم به عنوان استانداردی برای عمل ماینینگ باقی مانده‌اند.
در انتها توجه به این نکته اهمیت دارد که آینده‌ی بیت‌کوین مسئله‌ی غیرقابل پیش‌بینی است و حتی در این شرایط ارزهای بسیار دیگری هم بوجود آمده‌اند که استخراج آن‌ها هم هزینه‌های به مراتب کمتری را به نسبت بیت‌کوین طلب می‌کند و به همین خاطر انجام هر گونه پیش‌بینی در این زمینه را سخت‌تر از گذشته کرده است. با این حال، برای کسانی که می‌توانند از پس هزینه‌های مورد نیاز و بعضاً میلیون‌دلاری ماینینگ بیت‌کوین بربیایند، این فرآیند همچنان سودآور است. البته گروهی هم در این میان از همان ابتدای کار مشکلی از جهت سودآوری نداشتند و آن‌ها همان تامین‌کنندگان سخت‌افزارهای انجام این کار بودند.
انتهای پیام/
نظرات کاربران