ابر خصوصی لزوما به معنای زیرساخت‌های درون سازمانی نیست. ما بیان خواهیم کرد که نحوه عملکرد مدل‌های میزبانی اختصاصی و اشتراک مکانی را توضیح می‌دهیم و خواهیم گفت که در چه مواردی باید از اقدامات امنیتی استفاده کرد.
در یک فضای ابری خصوصی یا عمومی، شما با سخت‌افزارهای زیربنایی سر و کاری ندارید، بلکه با ماشین‌ها و شبکه‌های مجازی سروکار خواهید داشت.
البته، در بحث فضای ابری هم مسئله سخت‌افزار مطرح است و اگر در حال ایجاد یک ابر خصوصی باشید، گزینه‌های زیادی برای نحوه ساخت آن در پیش روی شما قرار دارد که هرکدام از آنها قابلیت‌ها و خصوصیات مختلفی دارد اما در هر صورت مسئولیت امنیتی سنگینی بر دوش شما قرار دارد.
به گزارش بادیجی به نقل از ایتنا ، این گزینه‌ها حالات معمولی استقرار سرور را با یکدیگر هم‌راستا می‌کنند. شما می‌توانید سرورهای مورد نظرتان را در سازمان خود مستقر کنید و از یک مرکز اشتراک مکانی استفاده کنید و همچنین یک سرویس میزبانی معمولی را بر مبنای میزبانی اختصاصی توسعه دهید.
این رهنمودها علاوه بر ابر خصوصی، برای ابر ترکیبی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. در حقیقت اکثر سازمان‌ها نمی‌توانند ابر خصوصی را به طور کامل توجیه کنند ولی می‌توانند مورد خوبی برای مدل ترکیبی باشند.
در ابر ترکیبی، یک ابر را که روی سیستم‌های تحت مدیریت مستقیم شما قرار دارد را اجرا کرده و با یک سرویس ابری عمومی همگام‌سازی می‌کنید.
ابرهای اصلی عمومی مانند خدمات وب آمازون، مایکروسافت اژور و پلتفرم ابری گوگل این نوع از یکپارچه سازی را به صورت کامل پشتیبانی می‌کند.
دلایل بسیار زیادی وجود دارد که شما باید قسمتی از سیستم خود یا تمام آن را در یک محیط خصوصی اجرا کنید. انطباق، امنیت و عملکرد معمولا دلایل اصلی این بحث هستند و این نگرانی‌ها می‌تواند تعیین کند که شما کجا و چگونه ابر خصوصی خود را می‌سازید.
البته لازم به ذکر است با توجه به این که تمام اطلاعات، اسناد و مدارک شخصی کاربران در ابر نگهداری می‌گردد.
در نتیجه شرکت‌های ارائه‌دهنده منابع زیرساختی به راحتی می‌توانند به تمام این اطلاعات و مدارک دسترسی داشته باشند و این امر امکان هرگونه سوء استفاده از این مدارک را ممکن می‌سازد.
نظرات کاربران