یک اقتصاد دان معتقد است: شفاف سازی مالی باعث می شود توزیع عادلانه ثروت و امکانات صورت گیرد و این شفاف سازی باید از بالاترین سطوح سیستم آغاز شود.
«شاپور رواسانی» اقتصاد دان گفت: این پرداخت های نجومی، با توجه به فیش های حقوقی نجومی، ادعا های مسئولان مبنی بر کمبود بودجه و ناتوانی در پرداخت دستمزد های بالاتر به مزد بگیران کارگر و کارمند را باطل می کند و همچنین مخالف شعارهایی است که مسئولان سال هاست در جهت برقراری عدالت اجتماعی سرمی دهند.
رواسانی ادامه داد: با بر ملا شدن این دریافتی ها، مشخص شد که پتانسیل کافی برای بالا بردن کف دستمزد ها وجود دارد و هیچ بهانه ای که خلاف این موضوع باشد قابل قبول نیست.
این اقتصاد دان که صاحب کرسی دانشگاه اولدنبرگ آلمان می باشد، از سیستم اقتصادی ایران انتقاد کرد و ادامه داد: ایران دارای سیستم اقتصادی غلط و غیر عادلانه می باشد. سیستمی که در آن عده ای از بیت المال دریافت های نجومی دارند ، نتیجه آن می شود که کودک 8 ساله کنار خیابان گدایی می کند، دیوار مدرسه بر سر معلم منطقه محروم خراب می شود و یا گروهی از کارگران صرفا به دنبال پیگیری مطالبات خود تحت تعقیب قضایی قرار می گیرند.
وی ادامه داد: برای اینکه بتوانیم این سیستم را اصلاح کنیم، باید از بالاترین سطح این نظام ضفاف سازی را شرع کنیم به این دلیل که همیش
وی افزود: برای اصلاح این سیستم، نیازمند شفاف سازی هستیم و با توجه به اینکه همیشه آلودگی ها از سطوح بالا به پائین سرازیر می شود، این شفاف سازی را باید از سطوح بالا شروع کنیم.
رواسانی به قانون و جمله معروف «از کجا آورده اید» اشاره کرد و ادامه داد: قانونی به همین مضمون در زمان مرحوم مصدق تصویب شد ولیکن تا به امروز هنوز اجرا نشده است. در حال حاضر اگر خواهان اجرای عدالت هستیم و به این اتفاقات فاحش بخواهیم خاتمه بدهیم باید قانون «از کجا آورده اید» اجرا شود.
در ادامه اضافه کرد: اگر افراد صالح تشکیل دهنده این کمیسیون باشند و عوامل جهت پاسخگویی و اعلام دارایی ها و منابع مالی خود در این کمیسیون حاضر شوند، رفته رفته این شفاف سازی در جامعه نهادینه می گردد.
رواسانی در رابطه با مطلبی که مصوبه مهرماه 94 مجمع تشخیص مصلحت نظام مبنی بر الزام محرمانه بودن اموال مسئولان در تناقض با هر نوع شفافیت مالی می باشد، گفت: این مصوبه با قانون “از کجا آورده اید” و شفافیت مالی در تضاد آشکار است و تا زمانی که چنین مصوباتی در دستور کار باشد، توزیع عادلانه ثروت و امکانات جزء آرزو های دست نیافتنی قرار می گیرد.
شاپور رواسانی در انتهای این صحبت به تعهد روشنفکران و مسئولیت اجتماعی که به گردنشان است اشاره کرد و گفت: بیماری جامعه روشنفکری، انفعال و خمودگی می باشد. فعالان مدنی، روزنامه نگاران و روشنفکران نباید ازمسائل داخلی و الزامات سعادت ملی فاصله بگیرند. تمرکز روی مسائل خارجی و دلمشغولیت های تئوریک وقت تلف کردن است و باید به مسئله فقر فزاینده در جامعه توجه کنند و از این بلا غافل نشوند. باید با جسارت به پرداخت های نجومی وارد شوند و اجازه ندهند این بی عدالتی ادامه پیدا کند و هر روز آمار کودکان کار و زنانی که با زحمت بسیار سرپرست خانواده هستند بالا برود و در عین حال عده‌ای چند ده میلیون درآمد ماهانه داشته باشد.
نظرات کاربران